Zo’n 500 ouders die gedupeerd zijn door de toeslagenaffaire bij de Belastingdienst kunnen de komende tijd fluiten naar hun compensatie. Het is allemaal lastig en ingewikkeld en er is te weinig mankracht, aldus de Belastingdienst. Maar hoe moeilijk kan het zijn? Geef die mensen gewoon hun geld terug!
Wie de Belastingdienst iets verschuldigd is moet die schuld binnen afzienbare tijd aflossen. ‘Wij verzoeken u het bedrag binnen 14 dagen over te maken, anders krijgt u een boete’, luiden de dreigbrieven in de blauwe enveloppen. Ik denk dat ze iedereen weleens de stuipen op het lijf hebben gejaagd met zo’n brief. Er is echter weinig sprake van wederkerigheid. Wie iets tegoed heeft van de Belastingdienst kan daarop wachten tot-ie een ons weegt. Zoals ik, nadat ik een jaar lang geen kinderopvangtoeslag kreeg, omdat de Belastingdienst had besloten dat ik geen kinderen had.
Ik heb er maar liefst drie, maar omdat ik was gaan scheiden en met mijn ex-man in co-ouderschap was gaan opvoeden werd het voor de Belastingdienst administratief allemaal een beetje ingewikkeld. Dus pakten ze me voor het gemak op papier mijn kinderen af, waardoor ik geen recht meer had op toeslag. Wat best een probleem is als je een alleenstaande moeder bent met een luizig freelance journalistensalarisje. Het kostte me ruim een jaar, al mijn spaargeld en een heleboel tijd, energie en frustratie om men ervan overtuigd te krijgen dat ik toch wel degelijk moeder was en nog langer om enigszins gecompenseerd te worden. Ik zeg enigszins, want uiteindelijk kreeg ik lang niet alles terug wat ik had moeten krijgen. Maar vechten tegen de Belastingdienst is als vechten tegen een veelkoppige, blauwe draak: op een gegeven moment ben je moe gestreden.
Ik begrijp niet dat iedereen die bij de toeslagenaffaire betrokken is geweest nog niet op staande voet ontslagen is. Ik snap niet dat staatssecretaris Van Huffelen niet haar eigen ontslag heeft ingediend, aangezien ze duidelijk niet in staat is om te doen waarvoor ze is aangenomen: de mensen compenseren die door toedoen van haar organisatie zowat aan het gas zijn gegaan. ‘Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker’ is de slogan toch? En ik snap niet waarom er nu zo moeilijk wordt gedaan. Of nou ja, eigenlijk snap ik het wel. De Belastingdienst weet gewoon niet hoeveel geld ze die mensen nou eigenlijk verschuldigd zijn. Tenslotte laat hun administratie nogal te wensen over, aangezien ze niet eens weten wie er wel kinderen heeft en wie niet. Als je dat al niet eens uit de gemeentelijke basis administratie weet te krijgen wordt een relatief eenvoudig optelsommetje natuurlijk ook wel rocket science. En na het vele contact dat ik met de Belastingdienst heb gehad kan ik wel zeggen dat daar geen raketgeleerden werken.
En dan is er nog het zogenaamde ‘precedent’ waar de Belastingdienst voor zegt te vrezen. Want ja, als er aan één schaap is uitbetaald, komen ze natuurlijk allemaal mekkerend om geld over de dam. Dan staan er straks ook allemaal mensen die huur- en zorgtoeslagcompensatie willen hun bedelende handjes op te houden. En dat worden wel erg veel ‘onvoorziene extra kosten’, aldus de Belastingdienst. Maar wat ik me dan afvraag: als er niks te compenseren valt, dan is er toch ook geen probleem? Dan stuur je al die geldwolven toch met lege handen weer naar huis? Maar dat is het natuurlijk: de Belastingdienst staat waarschijnlijk in het rood bij veel meer mensen dan alleen die van de toeslagenaffaire. En de uiterste terugbetalingstermijn is daarvoor eigenlijk al lang en breed verstreken. Maar ik heb zo het vermoeden dat ze die schulden zelfs met hun eigen gespreid betalen regeling niet meer kunnen inlossen. En ze weten zelf hoe vervelend het is om bedreigd te worden door mensen die geld van je willen. In dat koekje van eigen deeg hebben ze natuurlijk weinig trek. Maar ja, daar hebben ze een woord voor: karma.
Beste Belastingdienst, doe jezelf een lol en maak het echt eens een keer makkelijker. Zo moeilijk is het namelijk niet. Betaal al die mensen die jullie jarenlang bestolen hebben nou gewoon. Als jullie niet meer weten hoeveel het moet zijn, geef ze dan gewoon het maximale bedrag. Wat er teveel betaald is, moet dan maar beschouwd worden als smartengeld. Tenslotte hebben die mensen daar wel recht op nadat ze hun huis hebben moeten verkopen, hun kinderen niet alleen niet meer konden laten opvangen, maar ook op water en brood hebben moeten zetten en de schuldsanering in hebben moeten gaan. Leuker kunnen jullie het al lang niet meer maken inderdaad, maar wel rechtvaardiger. En graag snel een beetje.
Lees ook: Brief aan de inspecteur van de Belastingdienst
