Het is me wat, verliefd worden als 50+ vrouw. De slaapkamer moet cellulitis-vriendelijk verlicht, je krijgt opeens een nieuwe schoonfamilie, je puberkinderen doen moeilijk en waar haal je in vredesnaam de tijd vandaan tussen je werk en het mantelzorgen in?
Heb je geluk, dan overkomt je iets waar je eigenlijk geen tijd voor hebt, maar wat te leuk is om te negeren. Je wordt verliefd en je hart bonkt zoals dat in geen jaren heeft gedaan. Je zoent en je vrijt, je lacht en straalt, je koopt nieuwe make-up en een compleet nieuwe garderobe met beeldschone jurken en hooggehakte schoenen. Er is slechts één groot verschil met vroeger, toen je twintig was. En dat is de buitenwereld die in deze fase van je leven met geen mogelijkheid buiten de deur kan worden gehouden. Je hebt simpelweg geen tijd voor roze wolken, want het echte leven met pubers, familie en duizend verplichtingen dringt zich aan je op. Niks hele zondagen in bed en zorgeloos op vakantie. Niks zomaar besluiten naar het strand te gaan of een weekend naar Barcelona, eerst moeten er agenda’s naast elkaar worden gelegd. O jee, mijn moeder is net geopereerd aan haar linkeroog en daar moet ik echt naar toe. Kun jij het weekend van de achttiende? Nee, dan moet ik Friso naar zeilkamp in Friesland brengen en wordt de verzorgpony van Merel voor de eerste keer voor de huifkar gespannen en daar moet ik haar echt bij helpen.
Een nieuwe relatie, het is zo vermoeiend. Kon je met je ex lekker op de bank hangen en dom televisie kijken met een bord op schoot, of op een dinsdagavond een kast opruimen of een wasje wegstrijken, met je nieuwe lover kun je je dit allemaal nog niet permitteren. Je hebt toch het gevoel dat je hem moet entertainen. En er beeldig uit moet zien. Bewijzen dat je altijd in een goede bui bent. En altoos in voor sex. Dat je huis toujours gezellig aan kant is en dat er bij jou op dinsdagavond heus geen andijviestamp op tafel komt, maar krabbenpoten met knoflookboter en linzensalade met tomaatjes uit de oven met citroenzest en courgettesoep en apfelstrudel met lichtgezoete crème fraîche. En dat moet allemaal na een hele dag hard werken in elkaar geflanst worden. Met je ex kon je gezellig even seksen met je flanellen pyjamabroek op je knieën of snel snel terwijl je met de kruimeldief de trap zoog.
Met de nieuwe minnaar haal je dat niet in je hoofd. Daar is elke vrijpartij een olympische prestatie. Benen scheren, doos ontharen, nagellak tot op je kleine teen. Is het lijf gescrubd en geurig, dan wordt de push-up-beha aangetrokken en een krankzinnig duur broekje van La Perla dat je met de hand moet wassen. De slaapkamer wordt cellulite-vriendelijk verlicht en gaat de vrijpartij eindelijk van start, dan ben je je er maar al te zeer van bewust dat je bij bepaalde standjes niet te ver naar voren moet hangen om te voorkomen dat de zwaartekracht zijn vernietigende werk doet. Want dan hangen niet alleen je borsten, maar ook je wallen angstaanjagend naar beneden. Eigenlijk zou je staand de liefde moeten bedrijven, maar dat leidt al snel tot de conclusie dat je conditie ook niet meer is wat-ie ooit is geweest: je benen gaan trillen en je voelt een gruwelijke aanval van spit opkomen. Ook niet lustopwekkend: jullie in de loop der jaren gekweekte buiken hoor je tegen elkaar kletsen.
Voerde je ex alle juiste handgrepen routineus uit, en kwam je moeiteloos binnen vijf minuten klaar, nu ben je je zo bewust van bovengenoemde onvolkomenheden dat het onmogelijk is je te laten gaan. Is het uiteindelijk toch gelukt, dan ben je zo bang dat je gaat snurken als de dikke Deense dog van de buren, dat je maar de hele nacht wakker ligt.
En dan je pubers. Die zitten helemaal niet te wachten op een nieuwe man in je leven. Dat vinden ze een indringer, die ervoor zorgt dat mama opeens heel raar gaat doen. Zoals met een hoge stem praten, overdreven hard lachen en op hoge hakken de afwasmachine inruimen. Opeens ga je door de ogen van die nieuwe man naar je kinderen kijken. Het valt je op dat je zoon met volle mond praat en je dochter hele weekenden onderuitgezakt op de bank hangt. En wat zijn ze brutaal en waarom droppen ze toch altijd hun jas en tas midden in de kamer? Dingen die je tot voor kort niet eens opvielen, maar waar je je in zijn nabijheid diep voor schaamt.
En stel dat je zo dom bent om samen te gaan wonen, dan staan de kinderen helemaal op hun achterste benen. Hoezo moet er opeens op zondagmiddag een frisse neus gehaald worden? En waarom moeten zij op tijd naar bed omdat jij zo nodig met die vent wilt zoenen? Of nog erger: aan die nieuwe man zijn kinderen verbonden met wie jouw kinderen opeens gezellig aan tafel moeten zitten. Zijn kinderen worden door de jouwe bij voorbaat stom gevonden, want ze praten anders, maken stomme grapjes en vallen ongevraagd hun kamertje binnen.
Of nog erger: je moet met dat hele nieuwe samengestelde gezin op vakantie. Met zijn allen in een huisje. Opeens heb je niet twee pubers, maar vier en dat zou niet eens zo erg zijn, ware het niet dat zijn kinderen verwende draken zijn. En hij vindt dat je niet zo moet zeuren. Kijk eens naar je eigen kinderen, alsof die zo goed zijn opgevoed. En hoezo moet hij strenger zijn? Jij laat je de hele dag door die kinderen van jou manipuleren en je hebt het niet eens door. Ook voelen de kinderen feilloos aan wanneer jij behoefte hebt aan privacy. Zit je eindelijk met je lief voor in de tuin van de vakantiebungalow en staat de witte wijn in de koeler en wil je net gezellig gaan snavelen, komt er altijd wel een puber laveloos thuis of zet keiharde boinkboinkmuziek op.
En is de vakantie voorbij, dan krijgen de exen het op de heupen. Zijn ex belt continu over flutprobleempjes met de kinderen die per se tête-à-tête besproken moeten worden. En als hij er dan toch is, kan hij meteen even haar kapotte fiets repareren en de verstopte afvoer aanpakken en de nieuwe wasmachine aansluiten. Jouw ex houdt zich zo strak aan de bezoekregeling dat je nooit eens spontaan een weekje weg kunt plannen met je nieuwe vriend. En zo is er altijd wat: het hele gezin wordt inclusief ex opgetrommeld bij de schoolpsycholoog omdat je kind disfunctioneert sinds de scheiding drie jaar geleden, en je nieuwe vriend moet zaterdagochtend en zondagmiddag op respectievelijk het hockeyveld van zijn dochter en de tennisclub van zijn zoon doorbrengen om daar bardiensten te draaien, rij-ouder te spelen, te hulptrainen en te penningmeesteren.
Toen je als twintiger ging samenwonen met je eerste man, was je nog een flierefluiter. Pas in de loop der jaren heb je allemaal vaste gewoontes ontwikkeld. Zo vind je het fijn elke avond Pauw te kijken omdat je Jeroen Pauw zo’n lekker ding vindt. Is je huis netjes, maar gebruik je je auto als vuilstortplaats. Lees je in bed en gooi je bij Albert Heijn achteloos de kar vol, loop je hele zondagen in je ochtendjas, zap je eindeloos langs de televisiekanalen en gebruik je kilometers toiletpapier. Dan is het een hele schok als je een man treft die zegeltjes spaart, de zondagochtend viert met een ferme wandeling en elke zaterdag zijn auto poetst alsof de wereldvrede daarvan afhangt. Ga er maar aan staan. Op deze leeftijd is het een bijna een onmogelijke opgave om die kleine, dagelijkse, ingesleten gewoonten op te geven. En je niet wild te ergeren aan de ernst waarmee hij vier velletjes papier afmeet in de plee en de afstandsbediening van de tv in zijn knuisten klemt.
En dan is er nog de vriendenkring. De eerste kus is nog niet gewisseld of je wilt hem aan de hele wereld showen. Maar eerst moet hij gemodelleerd worden tot Volmaakte Man. Hij moet naar de mondhygiëniste, zijn verwassen T-shirts vervangen worden door kekke overhemden. En die schoenen kunnen natuurlijk al helemaal niet: óp naar die leuke schoenenwinkel en snel een beetje. Is dit project volbracht, dan is de nieuwe liefde rijp om tentoongesteld te worden. In de auto op weg naar een feestje bij je beste vrienden geef je nog wat instructies. Niet met vriendin 1 praten over haar werk, want ze dreigt ontslagen te worden. Niet over de oorlog beginnen, want vriendin 2 heet Rost van Tonningen. En schatje, ik begrijp dat je gek bent op golf, maar de man van vriendin 3 is nooit door de ballotage van de plaatselijke golfclub gekomen, dus niet te veel over praten, oké? En eenmaal aangekomen op het feestje loop je de hele avond met samengeknepen billen. Maakt hij wel de juiste grapjes? Vinden ze hem leuk? Wat danst hij raar. O god, als hij maar niet meedoet met de karaoke.
Het weekend daarna wordt zijn oudste zus zestig en dat wordt gevierd met een etentje in een restaurant. Of je gezellig meegaat. “Natuurlijk schat”, zeg je vrolijk, maar je denkt: o God, ik ben vijftigplus en heb helemaal geen zin in een audiëntie bij een nieuwe schoonfamilie. Je wilt die man best, graag zelfs, maar niet het gedoe eromheen. Je hebt je net bevrijd van je vorige schoonfamilie, moet je je opeens weer aanpassen aan een nieuwe. Na de verjaardag van zijn zus volgt ongetwijfeld die van zijn stokoude vader, en die van zijn broers, zussen, zwagers, nichtjes en neefjes. Families hebben nu eenmaal de neiging bij elkaar te klitten. Wat een gedoe, al die nieuwe tradities waar je mee te maken krijgt. Als het een beetje tegenzit, wordt het begin van de zomervakantie gevierd met een midweek Center Parcs waar ze zich met zijn allen in het tropisch zwemparadijs storten. Of moet je je op nieuwjaarsdag, brak van de drank en oliebollen van de vorige avond, bij zwagerlief melden en een huzarensalade naar binnen werken. Of met Sinterklaas gedichten in elkaar fabrieken die minimaal twee pagina’s beslaan. Barbecueën met enorme hamburgers en worsten van de kiloslager en Johmasausjes. En dat allemaal terwijl de ene kersverse schoonzus je alles vertelt over haar recente baarmoederverwijdering en de andere je verveelt met haar kantoorverhalen. Daar sta je dan, de hand van je nieuwe liefde in de jouwe, zogenaamd blij en vrolijk mee te babbelen en om flauwe grappen te lachen. Mijn God, waar haal je de energie en tijd vandaan om die hele familie in je leven te integreren? Alsof je het al niet druk genoeg hebt met je eigen familie, kinderen, huishouden, werk en vriendinnen.
Als je dit allemaal op een rijtje zet, zal het niemand verbazen dat één op de twee nieuwe relaties misloopt. Van de eerste huwelijken eindigt een derde in echtscheiding. Van de tweede huwelijken loopt bijna de helft stuk. Het slimste wat je daarom kunt doe is de eerste maanden de buitenwereld op afstand houden. Niet meteen met alle kinderen aan tafel. Laat familie en vrienden nog maar even in het ongewisse over je nieuwe relatie, en geniet zo veel mogelijk van de momenten met zijn tweetjes. Met je drukke leven is het al moeilijk genoeg om die te vinden, het is doodzonde die tijd te verspillen aan anderen. Eerst vertrouwd met elkaar raken en ontdekken of het iets kan worden. Hoe verliefd je ook bent, het is het slimst om het rustig aan te doen. De buitenwereld wandelt snel genoeg jullie coconnetje binnen om het in één klap in stukken te slaan.
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
