Heerlijk: fantaseren over mijn begrafenis

-

Ze wil nog lang niet dood, maar Wies fantaseert graag over begrafenissen. “En dan dansen we om de kist met een indianentooi op ons hoofd.”

Ieder jaar ga ik met vriendin H. op wandelvakantie. Het leuke van lang wandelen is dat je ieder onderwerp tot in detail kan bespreken. De eerste dagen gaat het meestal over werk, familie of relatie,  de laatste dagen bespreken we meer zaken als wat je moet doen als je bij iemand op bezoek bent en je drol maar niet weg wil spoelen als je naar de wc bent geweest.

Een van onze favoriete onderwerpen is begrafenissen en afscheidsfeesten. Het begint altijd met het evalueren van de begrafenissen van ouders van gezamenlijke vriendinnen. Er zijn er altijd wel een paar. Vriendin H. is heel trouw en gaat naar ieder afscheid. Ik wou dat ik dat deed, want ik weet hoe belangrijk het is. Toen mijn vader overleed vond ik het ook zo ontzettend fijn dat mijn vriendinnen er waren. En toch lukt het me niet altijd om te gaan. Maar goed, al lopend worden dus die afscheidsceremonies besproken.

“Vond jij ook niet dat het een veel te zakelijke speech was van X?  Zo praat je over een verre collega maar toch niet over je moeder? Het leek wel een werk-cv. Dat alle twaalf kleinkinderen wat moesten zeggen vond ik ook een beetje veel van het goede. Mijn god, wat duurde die dienst lang. De broodjes waren na afloop wel heel goed. Ik zag trouwens dat een tante er een stuk of drie in haar tas stopte. Ik zou zelf nooit in een ruimte bij het crematorium een koffie doen. Jij wel? Ik vind sowieso crematies verschrikkelijk. Geef mij maar een begrafenis, dat is zoveel mooier.” Waarop H dan altijd zegt dat er echt wel mooie crematoria zijn met uitzicht op groen en zo. Langzaam maar zeker gaat de fantasie met ons aan de haal en worden we zelf begrafenisondernemers en verzinnen we de meest fantastische cremettes zoals we onze overlijdensfeesten noemen. Je kunt bij ons themacrematies boeken, begrafenissen op bijzondere plekken, of supergave as-party’s.

Zo hadden we voor een vriend die nogal van feesten houdt, bedacht dat als hij komt te overlijden we een stoomtreintje huren. Het treintje zou dan niet op kolen rijden maar op het as van onze vriend. Met alle gasten gaan we dan een ritje maken, met gezellige muziek en hapjes. Voor onze Roxy-vrienden van vroeger huren we een enorme kerk waar een veejay op beelden van de overledene mellow housemuziek draait. Bij de ingang krijgt iedereen een xtc-pil zodat er gezamenlijk met heel veel liefde en emotie de overledene herdacht kan worden. De kist staat op het podium.

Ook hebben we al een indianenthema uitgewerkt. Voor wie weten we nog niet, maar het is een van onze mogelijkheden. In een mooi natuurgebied zetten we tipitenten op. De kist, beschilderd met maskers, staat bij een totempaal en iedereen die wil kan een indianentooi opzetten en om de kist heen dansen. Tijdens de begrafenis is er gelegenheid voor dierbare indianenverhalen en na afloop krijgt iedereen een dromenvanger mee. Want dromen moeten we blijven doen ondanks dit grote verlies, maar de nare dromen pakken we van je af. Amen.

Ik geef toe we slaan een beetje door. Dat komt natuurlijk doordat veel begrafenissen en crematies zo zwaar en saai zijn. Dan ga je vanzelf fantaseren hoe het beter kan. Niet dat het bij mij een groot feest moet zijn, want als ik dood ga hoeven we echt mijn leven niet te vieren. Daar hou ik helemaal niet van. Nee, er moet wel een beetje gehuild en gerouwd worden. Het afscheid moet alleen wel heel mooi zijn. In een idyllisch kerkje bijvoorbeeld, met prachtige toespraken en geweldige muziek.  Na de mis wordt er in een lange stoet naar de begraafplaats gelopen, een weiland met duizenden veldbloemen. In een stylish café vindt de afscheidsborrel plaats. Je kunt er alleen maar alcohol krijgen en er worden de lekkerste hapjes geserveerd. En dan mag er best gelachen worden, zo ben ik dan ook wel weer. 

Gelukkig kan er steeds meer en wordt het beroep begrafenisondernemer steeds populairder. Je hebt al van die leuke dertigers die als weddingplanners de ceremonie in elkaar draaien. Ik las dat je zelfs al as in heliumballonnen kan laten opstijgen. Ik denk dat ik dat ook wel wil. O, nee ik wilde begraven worden. Met een beetje geluk zijn er als ik dood ga nog veel meer mogelijkheden. Ik denk dat H en ik maar eens onze cremette-ideeën op papier gaan zetten.

Lees ook: De Hollandse begrafenis: als het zo moet, laat dan maar

gifgif
Wies Verbeek
Wies Verbeek
Ik woon samen in Amsterdam met de allerleukste Rotterdammer: Paul. Kinderen hebben we niet, wel kat Teddy waar ik verliefd op ben. Ik ben in de vijftig maar ik denk telkens dat ik 31 ben. Van de achterkant zou ik ook zomaar voor een dertiger kunnen doorgaan. Van voren lukt dat niet. Zo zonde die rimpels, want verder is een vijftiger zijn eigenlijk best leuk. Ik ga uit met vriendinnen, geef etentjes bij mij thuis, hang graag rond in de Zara en ik sport veel. Maar van alle dingen die ik doe, vind ik borrelen verreweg de leukste bezigheid die er bestaat.

RECENTE ARTIKELEN