Moe wordt ze ervan, Saar hoofdredacteur Barbara van Erp. Dat iedereen bij 50+ nog steeds denkt aan oude bejaarde omaatjes. Ook vrouwen van 47. En dat terwijl in de nieuwe Saar de levenslust van ons afspat.
O jongens, de nieuwe Saar ligt weer in de winkel en ik ben zo blij!
Zo blij dat de lente is begonnen! (en laten we hopen dat het niet niet wéér gaat regenen)
Zo blij dat de terrasjes weer open zijn (nogmaals: please, geen regen meer)
Maar ook zo blij met de nieuwe Saar waarin we bijvoorbeeld vijf prachtige vrouwen portretteren die niet kunnen wachten om weer naar Lowlands en andere festivals te gaan. Ik word daar zo vrolijk van, vrouwen die laten zien dat er echt nog léven is na je 50e. Dat je gewoon door kan gaan met jong zijn. Want soms heb ik het gevoel dat wij van Saar maar moeten blijven roepen dat niet iedereen van boven de 50 oud is.
Ik werd gebeld door een redacteur van een tv-programma. Een leuk jong grietje, dat maar niet kon ophouden met ‘U’ tegen me te zeggen. Ze wilde voor de vijftigste verjaardag van Maxima weten hoe ik die leeftijd ervaar. Dus ik uitleggen dat we jong zijn, midden in het leven staan, gewoon werken en leven. Nou, ze vond het fascinerend wat ik allemaal zei. Maar toen ze nog een keer ‘U’ tegen me zei, had ik geen zin meer in het gesprek. Ik had ook geen zin om vervolgens op tv het nog een keer uit te leggen, hoewel dat wel een beetje voelt als mijn missie. Hoezo is het een eyeopener dat 50 nu iets anders is dan een oma in een bloemetjesjurk? Ik had het even helemaal gehad.
Het overkomt me zo vaak. Laatst nog, was ik bij een vriendin van 47. Nog nét geen 50. Maar let op: ze zegt: “Ik heb een leuk idee voor je blad. Mijn moeder…”
Dan weet ik al hoe laat het is, als ze over hun moeder beginnen, dan bedoelen ze: 50+ = alles wat oud is, En vooral: DAT BEN IK NOG NIET.
Ze gaat verder: “Mijn moeder wil graag gezond koken, maar Ottolenghi is net te moeilijk voor haar. Misschien moet je een kookboek uitbrengen voor die groep?”
Dus ik, geduldig: “Nee, want jouw moeder is zo oud als de moeder van de lezeres. De Saar vrouwen zijn even oud als jij en ik. Namelijk, bijna, net of dik in de vijftig. Maar geen 75, dat is een andere groep.”
“Ja, maar het zou zo goed zijn als je zo’n kookboek uitbrengt.”
“Voor de moeder van de lezeres bedoel je? Dat ze het cadeau kan doen aan die moeder?”
Nou, zo ging het gesprek door zonder dat het kwartje echt viel. Joe, ik hoor het wel, over drie jaar valt het kwartje genadeloos.
Overigens gebeurt andersom gelukkig ook weleens. Onze buurvrouw van 40 met kleine kinderen zat buiten onder een parasol te borrelen met haar vriendin. Ik gaf ze de nieuwe Saar. Diezelfde avond kreeg ik een stroom aan sms’jes dat ze het zo leuk vonden, dat ze een abonnement had genomen. “Zo herkenbaar!” schreef ze. En: “Ik geef het aan al mijn vriendinnen!”
Laat die lente dus maar losgaan (eindelijk!), en koop de nieuwe Saar om die in je bol te krijgen. Veel plezier.
Liefs, Barbara
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
