Weg kinderen, weg werk: Barbara leeft een week als een bejaarde

-

Barbara ging er even een weekje tussenuit met een vriend die al jaren niet werkt, geen kinderen heeft en geen verplichtingen. Klinkt leuk? Nou, ze krijgt het er dus doodsbenauwd van. “Het voelt net of ik in het leven van mijn 75-jarige ouders ben beland.” (Hebben jullie tips voor haar?)

Ik ben een weekje weg, zonder man en zonder kinderen. Ik schuil in een huisje in het bos, ver weg van alles en iedereen. Het aanbod kwam voorbij en na weken thuiszitten en tegen man en pubers aankijken dacht ik: waarom niet? Als thuiswerken vanuit huis kan, kan het ook vanuit een bos, nietwaar?

De vriend waarmee ik reis heeft geen verplichtingen. Geen werk en geen kinderen. Hij staat op wanneer hij wil, gaat een stukje wandelen wanneer hij wil, doet oefeningen en leest nu.nl. Zo leeft hij al jaren. Ik kom uit een leven getorpedeerd van go-go-go. Pubers opjagen, sporten, werken, koken, en dan uitgeput neervallen. En nu ben ik hier, met alleen mijn laptop als afleiding, zijn trage leefritme en oorverdovende stilte.

Nu moet ik toch even iets bekennen: het is doodeng. Niet vanwege het bos, niet vanwege tegenvallende wifi, nee het is iets heel anders. Ik ervaar het als een kijkje in de toekomst. Een leeg nest. Een leven zonder echte verplichtingen. Pensioen. Het voelt net of ik in het leven van mijn 75-jarige ouders ben beland. De eerste twee avonden heb ik me flink aan de wijn vergrepen, maar ook dat wordt saai.

Heel vaak vraag ik me af hoe ons leven er straks uit gaat zien, als de kinderen weg zijn. Hoe ziet een weekend er dan uitziet, of een vakantie? Waar ik nu nog van pretpark naar klimbos en andere uitjes rijd, wordt het straks een grote leegte. Die voel ik nu ook al: wat gaan we vandaag doen? We wandelen, doen boodschappen en koken. En dan een filmpje kijken en naar bed. Heerlijk? Ja, ik denk het wel.

Maar toch. Ik zie hier in het dorp mensen met hun kleine kinderen lopen, bij de speeltuin zitten en ze leren fietsen. Ik krijg er een knoop van in mijn maag. Dat is allemaal geweest. Bij deze groep hoor ik niet meer, en de groep waar ik nu bijna wel bij hoor, heb ik niet zo scherp voor ogen. Tot ik dus in dit bos belandde met iemand die niets om handen heeft.

Eenenvijftig ben ik. Dat gezinsleven vloog voorbij. Nog een derde van mijn leven ofzo te gaan. Hoe breng ik die straks door? Ik ga er nog even dit weekje op oefenen, maar dan snel weer terug naar go-go-go.

Ik weet dat er heel veel lezers zijn die veel grotere kinderen hebben dan ik. Mag ik jullie vragen: hoe hebben jullie die overgang ervaren? Missen jullie het gezinsleven? Went het makkelijk? En; hoe vul je in godsnaam je weken vakantie? Ik ben even wandelen, maar ik lees zo graag jullie comments 😉

gifgif
Barbara van Erp
Barbara van Erp
Barbara van Erp (54) is oprichter van Saar Magazine en bekend van De Saarpodcast. Ze is journalist, ondernemer en podcastmaker. Ze is getrouwd met Thomas en moeder van pubers Felix en Morris. Ze woont in hartje Amsterdam en is gek op pilates, ruige outdoorvakanties met haar jongens, witte wijn en eten met vriendinnen.

RECENTE ARTIKELEN