Angela (56) vond het maar niks, zo alleen in een tweepersoonsbed nadat ze gescheiden was. Ze sloeg dapper aan het daten en werd uiteindelijk gelukkig met een heer van middelbare leeftijd die haar erg aan het lachen maakt.
“Mijn ex wilde verder met een andere vrouw, de kinderen waren het huis uit en ik wilde heel graag weer een partner. Ik vond het iets sneus hebben om alleen in een tweepersoonsbed te liggen. Ik vertelde aan collega’s en vriendinnen dat ik open stond voor dates, ik schreef me in bij een online datingsite en meldde me in een dolle bui zelfs aan op Tinder.
In het begin vond ik al die dat die datingsites hartstikke leuk, een snoepdoos waarin ik schaamteloos mocht graaien. Maar al snel kreeg ik te maken met de andere kant van modern daten. Mannen van mijn leeftijd zochten meestal een jongere vriendin. En oudere mannen zochten vooral een potentiële mantelzorger. Ik moest ook erg wennen aan de omgang online. ‘Je bent mijn type niet’, prima. Maar een complete recensie krijgen over alles wat er niet aan me deugde na twee keer chatten met een wildvreemde, hakte er best in.
De drie dates die vrienden en kennissen regelden waren het interessantst. Gezellige normale kerels, ook pech gehad in de liefde. Jammer genoeg voelde ik daar geen vonken bij, al is een van hen wel een goede vriend geworden. De dates die online tot stand waren gekomen, waren vooral ongemakkelijk. Iemand met wie ik hilarisch had gechat bleek live een cynische brompot te zijn.
Er was er een die op weg naar de stationsrestauratie al ‘Dit wordt niks’ zei en zich omkeerde. En een groot deel van de mannen wilde alleen maar sex. En dan geen gewone, vrolijke sex, maar pornoseks met alles erop en eraan. Ik ben er een paar keer in meegegaan, omdat ik best zin had om te vrijen. Maar het was toch lege intimiteit. En sorry, meteen de eerste keer aandringen op anaal – ik dácht het niet.
Jammer genoeg koos de man met wie ik wél een klik had voor een andere vrouw. Daar was ik heel verdrietig over, omdat ik me niet goed genoeg voelde en me steeds somberder ging voelen door alle afwijzing. Bij gebrek aan beter ben ik toen in zee gegaan met een man die nogal achter mij aanzat, puur om maar weer iemand te hebben. Voor ik het wist zat ik met hem op verjaardagsfeesten van zijn familie. Was ik me aan het uitsloven om voor hem te koken en te zorgen, terwijl hij andersom bepaald niet het vuur uit zijn sloffen liep voor mij. Was ik dáár weer verdrietig over.
Op zo’n feestje, waar ik braaf de BOB zat te zijn zodat hij kon drinken, realiseerde ik me dat ik net zo lief alleen thuis was geweest. Dat alleen zijn me aanzienlijk minder stress en verdriet opleverde dan daten of een relatie hebben om maar een relatie te hebben. En dat ik geen zin meer had om voor een man te zorgen. Of me uit te sloven om te zorgen dat hij het leuk had en mij toch leuk genoeg zou vinden. Ik heb er nog die avond een punt achter gezet en thuis ook meteen al mijn datingprofielen gewist.
Dat was even slikken, maar er kwam rust voor terug. Ik heb me zo blind gestaard op het perfecte plaatje van een partner hebben dat ik mezelf er helemaal voor wegcijferde. Dat wil ik niet meer, ik ben helemaal klaar met daten. Als er nog iemand komt, prima. Ik ga echter niet meer op zoek. Ik heb leuk werk, een gezellige zus, te gekke vriendinnen. Sex kan ik ook met mezelf hebben. De tijd die ik heb, wil ik besteden aan dingen die ik fijn of zinvol vind, of waar ik energie van krijg. Niet aan iets najagen waar ik eigenlijk niet meer op zit te wachten.
Uit het asiel heb ik een heer van middelbare leeftijd geadopteerd. Hondstrouw, neemt me zoals ik ben. Altijd in voor wandelen of bankhangen, maakt me aan het lachen. Zijn tafelmanieren zijn niet om naar huis te schrijven en hij snurkt. Maar verder is het een geweldig maatje, zonder gedoe. Ik heb alles wat ik wil.”
LEES OOK: 36 redenen waarom ik het (online) daten blijf uitstellen
 vond het niks, zo alleen in een tweepersoonsbed nadat ze gescheiden was. Ze sloeg dapper aan het daten en is er nu klaar mee.){kind=link}