Als ze stokoud is, wil Irma precies zo kordaat door het leven stappen als de moeder van Miep. Met net zo’n grote mond, vele aanbidders, leuke jurken en knalrode schoenen.
Miep is een collega. Mieps moeder is 84 en heeft inmiddels vele mannen versleten. Pas nog zette ze nog een contactadvertentie (ja, die bestaan nog) in het blad van de Katholieke Bond van Ouderen. En dat niet alleen. Ze woont in haar eigen huis, heeft een auto en is dol op vakantie. Van een weekje langs de Rijn tot maandenlang overwinteren in Spanje. Dat haar laatste man inmiddels zo is afgetakeld dat hij in een verzorgingshuis zit en haar niet meer herkent, houdt haar niet tegen. Zo af en toe reist ze honderdvijftig kilometer om hem op te zoeken, maar ze gaat net zo vrolijk alleen op vakantie. Ervan overtuigd dat ze altijd wel iemand tegenkomt om mee te kletsen.
Ze is bepaald geen lief, bedeesd oudje. Ze heeft een duidelijke mening en laat die luid en duidelijk horen aan iedereen die maar luisteren wil. Doet Miep iets waarmee ma het niet eens is, dan zal ze dat weten ook. Miep wordt compleet gek van haar moeders avonturen. Ze is als de dood dat er een bedrieger op de contactadvertentie afkomt (ma zit nogal goed in de slappe was). Dat ze een ongeluk veroorzaakt (ma denkt dat wel dat ze Max Verstappen is). Dat ze ziek wordt in een ver buitenland. Dat ze van de trap/ ladder valt of uitglijdt onder de douche.
Ik vind de moeder van Miep geweldig. Niks achter de geraniums, niet doen wat iedereen van je verwacht. Lekker doen wat je wil zonder je van iemand iets aan te trekken. Als ik later 84 ben, wil ik zijn als Mieps moeder. De wereld rondreizen, gifgroene jurken combineren met knalrode schoenen, een fles wijn achteroverslaan en een toptijd hebben. Alleen dat daten sla ik over. Overwinteren doe ik wel met mijn eigen (dan ook hoogbejaarde) schatje.
Lees ook: Hoe ouder je wordt, hoe meer je een hekel krijgt aan andere mensen
