De puberzoon van Margriets snapt niet dat hij zelfs geen alcoholvrij biertje mag terwijl al zijn vrienden het wel mogen. Al hun vrienden? Jazeker, allemaal.
Ik zou het ’t liefst overslaan, dat hele alcohol-opvoed-gedoe. Ook al google ik me suf, ik heb geen idee hoe ik mijn zoon enigszins kan ontmoedigen. Hij hoeft echt geen geheelonthouders te worden, maar tot zijn achttiende wil ik graag dat-ie van de drank afblijft.
Toch hoor ik genoeg over al wat oudere, wel drinkende kinderen om te snappen dat ik íets moet doen om mijn zoons promillage binnen de perken te houden. Gevoelsmatig neig ik naar extremistische uitspraken als: ‘Ja jongen, elke keer dat een kind zich in een coma zuipt vermindert z’n IQ met een paar punten.’ Of: ‘Te zijner tijd een biertje, oké. Maar (dreigende toon) als ik er ooit achter kom dat je stérke drank drinkt, dan…’
Leuk gezegd, maar nul-punt-nul impact natuurlijk.
Volgens alle adviezen draait het om in gesprek blijven. Nou, aan mijn veertienjarige zoon zal het niet liggen. Hij gaat het Gesprek regelmatig aan. Het doel is vooralsnog: alcoholvrij bier.
‘Mam, jij zegt altijd dat Radler smaakt naar limonade en dat 0.0 slap spul is. Ik mag limonade, dus waarom mag ik geen Radler? Ik ben echt de enige van al mijn vrienden die dat niet mag. Echt de enige.’
Ik: ‘Omdat jij veertien bent en omdat Radler naar bier smaakt.’
Hij: ‘Huh?’
Waarom ik zo streng ben? Ik las dat in Nederland bier tot 0,5%, non-alcoholisch mag worden genoemd. Er zit dus gewoon alcohol in alcoholVRIJ bier. Niks niet 0.0. En dan het echte werk: bier, breezers en baco’s. Op de school van onze kinderen hadden we een voorlichtingsavond van kinderarts Nico van der Lely. Hij vertelde schokkende verhalen over kinderen die bij hem op de Intensive Care belanden. Opvallend vond ik dat hij eigenlijk maar één tip heeft voor ouders: ‘Verbied alcohol gewoon. Zeg nee tot ze achttien zijn.’
Niks in gesprek blijven dus. Wel heerlijk helder. Tegelijkertijd erkende de arts dat de meeste kinderen zich niet aan zo’n verbod houden. ‘Maar, omdat ze weten dat ze iets doen wat niet mag, drinken ze in elk geval veel minder.’ Zit wel wat in.
Onze zoon vroeg gisteravond: ‘Hoe vaak zijn jullie eigenlijk zelf dronken geweest?’ We zwegen beschaamd. Uiteindelijk zei ik: ‘Nou … eh ja, weleens. Helemaal precies weet ik dat ook niet.’ Zoon, lachend: ‘Jaja. Dat vergeten hoort erbij hè? Van comazuipen daalt immers je IQ.’
