In de vierde aflevering trouwden Arjan en Maurice, gingen Astrid en Sander op huwelijksreis, vierden Astleigh en Rowan feest en kozen Caroline en Joep hun trouwkleding uit.
Nou, daar ging Sander dan, helemaal in z’n uppie op huwelijksreis. ‘Wij gunnen de stellen dit seizoen even rust van elkaar, en zo kunnen we mooi kijken of naar elkaar gaan verlangen,’ aldus de deskundigen. Astrid was zeker aan wat rust toe. De bruidegom werd al weer gierend van het lachen wakker en draaide overenthousiast meteen op volle toeren. Hoe dan ook, op Mallorca aangekomen, genoot Sander in afwachting van zijn ‘vrouwtje’ met volle teugen, en liep al : mooooi!, zooooo, mooi!’ ‘roepend rond. Terecht, het is me het hotelletje wel. Het ‘vrouwtje’ moest nu maar eens komen vond hij, want hallo, dan had ie zon, zee èn Astrid! En ja hoor, daar hoorden we het vertrouwde hihihi van Astrid al. ‘As’ vond het ook allemaal ‘sjiek de lala.’ Het zijn twee lieverds bij elkaar, maar ik zie toch een rood vlaggetje opdoemen. Mogelijk is het toch allemaal wat too much voor Astrid. Te snel, te veel, ‘te’ van alles. De klik is er, zei Sander, of het meer wordt moeten we afwachten. Tip voor Sander: kan het iets minder overweldigend?
Ondertussen pasten Caroline en Joep hun bruidskleding, waarna het stel weer de gebruikelijke wenskaarten van elkaar voorlazen. Opvallend toch, dat die altijd hetzelfde handschrift lijken te hebben, de boodschap immer dezelfde toon en inhoud, en de bijgevoegde cadeautjes ook wel erg veel op elkaar lijken. Ik vermoed de hand van de redactie. De combinatie Joep en Caroline zie ik nog steeds niet zitten, maar ik kan me vergissen.
Dat Arjan en Maurice bij elkaar in de smaak vallen was bij het altaar meteen duidelijk. Twee mooie, goed verzorgde mannen van gelijk niveau. Maurice, die zo te zien stevig in zijn schoenen staat, beantwoorde dapper het kruisverhoor vanuit de zaal, maar Arjan kwam rammelend van de zenuwen binnen en raakte de stress maar niet kwijt. Ik maak me een beetje zorgen over Arjan; niet alleen omdat zijn ouders en zussen weigerden te komen, maar vooral omdat hij in de trouwauto nog dapper had gezegd dat je niet moet nadenken maar gewoon moet doen, en nu lijkt hij juist in het tegenovergestelde te vervallen. Arjan lijkt mij een onzekere man die zichzelf weleens heel erg in de weg zou kunnen gaan zitten, en die over de kleinste dingen kan gaan vallen. Dat hoop ik niet, want wat is het een leuk stel, die twee.
De aantrekkingskracht is ook duidelijk aanwezig bij Astleigh en Rowan. Astleigh blijft maar herhalen hoe mooi hij Rowan vindt, en Rowan blijft maar op alles ‘ja leuk, hahahahaha’ zeggen.
Buiten schoot vriend Rudi, die met dat accent van ‘m zo gecast kan worden als blonde infiltrant in Mocro Maffia, Astleigh wederom aan over de huwelijksnacht: Vanavond bro, hèhèhè. Astleigh liet zich niet kennen en vertelde keurig dat dat geheim zou blijven. Verstandige reactie, met zo’n camera op je snuit. Bij het diner speechte broer Risti nog even over botsende atomen die samensmelten en toen was het tijd voor het feest. En hé, wat zagen we daar nou gebeuren tussen zus Bo en vriend/groene pakken fanaat Floris? Samen op een bankje, elkaar aanrakend: ‘Wij gaan elkaar nu ook vaker zien?’ Hoe is de uitdrukking ook alweer?
Van een bruiloft, komt een bruiloft?
