Onze moeders dweilden op hun knieën het hele huis, en dat was nog maar één van de vele taken waar je ze niet over hoorde mopperen.
- De meeste mensen hadden nog geen badkamer, maar goddank wel een wc en die trokken we door met een trekker. Als ik daaraan terugdenk, vind ik het maar een vies ding en vraag ik me af hoeveel bacteriën daar feest op vierden. Vooral die ijzeren ketting, bah wat goor.
- Als wij gingen schaatsen, bonden we Friese doorlopers onder onze schoenen. Dat was nog eens wat anders dan die fijne Noren, kunst- en hockeyschaatsen van tegenwoordig. De linten waarmee je ze vastbond waren ondingen die je met je bevroren vingers jankend van de kou moest straktrekken. Kom daar nog maar eens om, kanjers waren we, de jeugd van tegenwoordig zou helemaal gek worden, driftbuien van hier tot gunder krijgen en het zo hard op een krijsen zetten dat je het tot in Zuid-Afrika kon horen.
- Als je ouders rijk genoeg waren om je een nieuwe fiets te geven, was je daar zo verschrikkelijk blij mee dat je hem elke week poetste. Ik herhaal: ELKE WEEK POETSTE. Je verwijderde liefdevol alle potentiële roestvlekjes en daarna vette je de boel in. En als je toch zo lekker bezig was, behandelde je meteen de fietsen van je vader, moeder en talloze broertjes en zusjes. Ha, zo lief waren wij voor elkaar.
- Toen de winters nog echte winters waren, kregen wij echt geen kekke mutsen met grappige berenoortjes uit de winkel – ben je gek, daar was helemaal geen geld voor, onze moeders en oma’s breiden hoogstpersoonlijk in hun spaarzame vrije uurtjes een degelijk wollen hoofddeksel van restjes wol.Hartstikke lelijk vaak, maar we waren dankbaar mensen, o zo dankbaar, echt verschrikkelijk dankbaar.
- Doordeweeks moesten we het doen met een boterham met tevredenheid, maar op zondag was het feest. Dan kregen we een koekje bij de thee. Eén heel mariakaakje waar we uren mee deden. Dat kan best als je hele kleine hapjes neemt en goed bent in sabbelen.
- Bij de stamppot deelden we met onze ouders en zeventien broertjes en zusjes één rookworst – en reken maar dat we er blij mee waren. Was er een stukje over, dan ging dat naar vader. Want die werkte zo hard. Als mijnwerker, stratenmaker, stofzuigerverkoper, fabrieksarbeider, wat dan ook.
- Over vaders gesproken: die werkten zelfs op zaterdag. De vijfdaagse werkweek bestaat pas sinds de jaren zestig. Kinderen gingen trouwens ook op zaterdag naar school. En denk maar niet dat wij daarover klaagden. Dat kwam niet in ons hoofd op, stel je voor, dan kan je een pets krijgen, daar zou je van leren.
- En als we jarig waren, kregen we een feesthoedje dat je grote zus vouwde van een krant en trakteerden we op school op een stukje chocola. Ja, je leest het goed: EEN STUKJE CHOCOLA. En dat alleen als we heel rijke ouders hadden, anders trakteerde je op een dropje. EEN DROPJE.
- Ondertussen maakten onze moeders de keuken schoon met Vim en Sunlight zeep. Dat was de remedie tegen smerigheid. En de rest van de tijd waren onze moeders aan het breien, stopten ze sokken, sloofden ze in de keuken, bevredigden ze hun man door te allen tijde klaar te liggen, deden ze de afwas, lapten ze ramen, zaten ze in de kerk, dweilden ze op hun knieën het hele huis, baarden ze kinderen, veegden de stoep, klopten kleden en deden de was met de hand. En dit is nog maar een fractie, EEN FRACTIE van de dagelijkse plichten die ze ZONDER MORREN deden.
