Els vindt dat ze een heerlijk leven heeft nu ze niet langer wakker ligt om onzinnige zaken waaraan ze toch niks meer kan veranderen.
- Dat ik te dik ben
Op mijn dertigste was ik hartstikke dun en schaamde me dood voor mijn lijf. Nu ben ik dertig kilo zwaarder en schaam ik me nog steeds. Laten we wel wezen: het schijnt dat zelfs topmodellen ongelukkig voor de spiegel staan. Dat hebben ze gemeen met 83% van alle vrouwen. Gek genoeg haal ik daar troost uit als ik baal van mijn maat 44: ik weet dat het allemaal niets uitmaakt wat je geluksgevoelens betreft. - Dat ik niet in skinny jeans pas
Mensen, niks is lelijker dan skinny jeans. Ik wil er niet dood in gevonden worden, of ik nu vijftig of negentig kilo weeg. - Dat ik geen spannende weekenden heb met drank, drugs & sex
Sterker nog, ik ga liever dood. Laat mij maar op de bank liggen en genieten van de miljoenste herhaling van Midsomer Murders (omdat ik stokoud ben, ben ik de clou toch allang vergeten). Of een heerlijke Netflix-serie. Verschrikkelijk saai, maar och wat fijn. - Dat ik niet naar Game of Thrones kijk
Omdat ik een ernstige allergie heb voor fantasy, monsters, mythische werelden en misschien ook wel voor Carice van Houten (die ik angstaanjagend koel/cool vind). - Dat ik nogal eh… overweldigend overkom
Sommige mensen schijnen doodsbang voor me te zijn. Omdat ik een luide stem heb (zit in de familie), nogal zelfverzekerd overkom (terwijl ik nota bene voor alles en iedereen bang ben) en nogal duidelijk mijn mening ventileer (ook een familieding). Tot pakweg mijn veertigste nam ik me elke ochtend voor vandaag genuanceerd, rustig, bescheiden, lieftallig en vrouwelijk te wezen. Om elke avond gefrustreerd in mijn bedje te kruipen omdat het weer niet was gelukt. Tot ik op een dag besefte: het gaat je nooit lukken, leg je er maar bij neer dat je nogal eh… overweldigend overkomt. - Dat ik liever sterf dan hoge hakken draag
Hoe beeldig ze sommige vrouwen ook staan, ik moet er niet aan denken. Ten eerste omdat ik er niet op kan staan, laat staan lopen. Ten tweede omdat ik houd van een ferme tred. Kortom: lang leve de sneaker en de herenschoen. - Dat ik housemuziek haat
Bonkbonkbonkbonkbonkbonk. O God, wat haat ik die muziek. En wat haat ik feestjes, winkels en alle andere plekken waar het uit de speakers knalt. Ik ken maar één antwoord: omdraaien en wegwezen.
