Soms is het zo stom bepaalde dingen niet te kunnen dat je het maar beter kunt verzwijgen, vooral als het om dingen gaat die de rest van de wereld wel kan. Maar onze Wies is moedig en biecht ze toch op.
- Facebook
Elke janboerenlul zit op Facebook en weet hoe het werkt. Ik niet en nu ik bij een online tijdschrift werk merk ik hoe gênant dat is. Echt waar: vier weken geleden moest iemand me nog uitleggen hoe je een bericht op Facebook zet. Nu kan ik het, maar daar blijft het dan ook bij. Hoe zet je er bijvoorbeeld een foto bij? Waar halen mensen die leuke verjaardagskaarten vandaan? En waarom krijg ik soms een melding dat iemand gereageerd heeft op mijn bericht, maar zie ik die persoon niet bij de reacties staan? Dat soort dingen. Om je kapot te schamen. - Netflix
Als je een man hebt die alles begrijpt van computers, nieuwe apparaten en digitale aansluitingen, gebeurt het al snel dat je hem alles op dat gebied laat opknappen. Neem Netflix. Ik zou niet meer zonder kunnen, maar ik heb geen idee hoe het werkt. Heb je er een speciaal kastje voor nodig? Gaat het via de kabel? En hoe kies je dan een film of serie? Ik snap er geen ruk van. Ik ga gewoon zitten en hij zet de tv aan. - Agenda op smartphone
Ik weet dat er op mijn telefoon een agendafunctie zit, maar hoe dat precies werkt, weet ik niet. Wil het ook niet weten, omdat ik nog steeds zo graag met mijn papieren Succes-agenda werk. Op mijn vorige werk kon ik mensen nog via de mail een uitnodiging sturen, maar in mijn huidige baan en op mijn Iphone kan ik die functie niet vinden. Als ik nog lang wacht durf ik het helemaal niet meer iemand te vragen. - Richtingsgevoel
Ik weet; de een heeft een goed richtingsgevoel, de ander een slecht richtingsgevoel. Ik heb geen richtingsgevoel. Ik weet aan het eind van de straat al niet meer van welke kant ik kwam. Vriendinnen hebben me een keer heel hard uitgelachen toen ze me in een buitenlandse stad een blikje cola lieten kopen in een kiosk midden op het plein. In plaats van terug te lopen naar mijn vriendinnen stak ik doodleuk rechtdoor naar de terrassen aan de andere kant. - Werken zonder muis
Mijn collega’s schamen zich voor mij. Iedereen zit hier met een blitse Apple computer te freaken op hun trackpad (zo heet dat ding toch waarmee je je toetsenbord bestuurt?) en ik kan niet werken zonder muis. En eigenlijk ook niet zonder mousepad in de vorm van een Perzisch tapijtje. Omdat mijn vriend het zielig vind dat ik zo voor lul sta heeft hij een draadloze muis voor me gekocht, maar daar kan ik ook niet mee overweg. - Namen van filmsterren en beroemde zangers
Ik ben heus niet de enige die weleens niet op namen kan komen, maar als het om films en popmuziek gaat, ben ik echt achterlijk. Ik weet nooit welke acteur of actrice in welke film zit en welke artiest welk nummer zingt. Ik kan je vertellen dat ik er minimaal een keer per week mee word geconfronteerd. En het is echt pijnlijk. Meestal probeer ik wijselijk mijn mond te houden of stiekem van onderwerp te veranderen, maar vaak kom ik er niet onderuit. ‘ Wat? Weet jij nietvan wie deze muziek is? Daar ben je mee opgegroeid!’ Mensen om me heen hebben gesprekken als: ‘Dat is die goede film met Geena Davis en Susan Sarandon.’ Huh denk ik dan, van Susan Sarandon heb ik weleens gehoord, maar wie is Geena Davis? O, heb je het over Thelma&Louise, wist ik niet. - Betalen met Paypal
Ik weet niet eens wat Paypal is, laat staan hoe het werkt. Online koop ik altijd via Ideal. Het woord zegt het al, het is ideaal. Maar soms kan je alleen betalen via Paypal, maar hoe moet dat dan? Ik kan het natuurlijk opzoeken maar het is beter dat iemand anders dat voor mij doet.
Lees ook: Waarom ik als klein meisje me doodschaamde voor ons huis
