Maaike vierde vorig jaar voor het eerst Sinterklaas met de kleinkinderen. En dat vond ze een stuk leuker dan gedacht. “Er stonden liedjes op, er was een bak pepernoten. Punt.”
Saar in samenwerking met Essent
Maaike: “Eerlijk is eerlijk, van tevoren had ik niet gedacht dat ik het zo leuk zou vinden. Ik ben een grote Sinterklaas-liefhebber en we vierden vroeger Sinterklaas bijzonder fanatiek. Als kind was ik doodsbang voor hem en zijn strenge Pieten, die toen ook nog met een roe rondliepen. Nachtmerries! Toch was het mijn favoriete feest.
Jeugdsentiment
Niet qua cadeaus, maar wel qua gedichten en surprises. Het ging er snedig aan toe: dit was hét moment om erop te wijzen dat broer Jan zijn natte handdoeken in de douche moest oprapen en dat mijn vader moest stoppen met die gore stinksigaren. Kruidnoten en pepernoten waren nog niet het hele jaar door te koop, maar taaitaaipoppen wél. Ik vond ze heerlijk. De surprises waren magistraal, iedereen stak daar zoveel energie in. Ik kreeg ooit een prachtige pyramide toen ik in Egypte was geweest, met geheime kamertjes, een verborgen farao (je raadt het al: een taaitaaipop ingewikkeld in goudfolie, haha!) alles erop en eraan. Geweldig.
Niet te overtreffen
Kleine keuteltjes
De lol kwam vorig jaar in vol ornaat terug. Chantal vond het tijd worden om met Max, zijn kinderen van 2 en 5 en haar dochter van 7, voor het eerst niet Sinterklaas bij ons, maar bij haar thuis te vieren. Dan hoefde ik me niet uit te sloven, en konden zij het wat meer op hun manier doen: zo simpel mogelijk. Zonder ingewikkelde surprises, geen overdosis aan cadeaus, geen hysterisch gedoe.
“Het was pakjesavond zonder ingewikkelde surprises, geen overdosis aan cadeaus, geen hysterisch gedoe.”
Sinterklaas 2.0
Omdat ik wist hoe druk die periode is, wilde ik mijn dochter geen extra werk in de schoenen schuiven, maar ze zei dat Max meehielp, dat ze het samen zouden doen. Zo liet ik me overhalen. De middag begon met een bezoekje aan de bioscoop, waar ik en mijn man met de oudste twee naar De Grote Sinterklaas Film en de strijd om pakjesavond keken. In de film zet monteur Freek van Essent Sinterklaas aan het denken over hoe hij kan besparen, zoals korter douchen. Handig, hoeven wij dat de kleinkinderen niet meer in te peperen, haha. Daarna door naar mijn dochters huis, waar Chantal een kom erwtensoep met roggebrood en katenspek (die Max kant-en-klaar bij de slager op de fiets had gehaald die middag) serveerde. Er stonden liedjes op, er was een bak pepernoten. Punt. Het driegangendiner en een oven die de hele dag stond te loeien was vervangen voor een eenpansmaal en de dekentjes en wollen sokken konden gewoon thuisblijven, al zijn die natuurlijk nog altijd fijn om de verwarming nog iets lager te kunnen draaien. Dit feestje kostte niet alleen letterlijk weinig energie, maar ook figuurlijk. Ik hoefde geen boodschappen te doen, het huis te soppen, koken, niets. Natuurlijk had ik voor de kleintjes een pyjama gekocht. Dat was mijn aandeel. Een praktisch cadeau konden mijn twee kinderen natuurlijk wel waarderen.
Brok in mijn keel
Natuurlijk kwam er voor mijn man en mij ook een leuk gedicht voorbij. “Wat je echt van opa en oma moet weten. Die laten heel veel gore scheten.” Kinderhumor is toch ook heerlijk. Ik leerde vorig jaar een belangrijke les van mijn kinderen: het kan ook leuk zijn zonder er al te veel energie in te steken. Samen zingen, kleindochter Luna die bij je op schoot kruipt en heel veel lachen: dat zijn de beste momenten. Dus deze traditie 3.0 houden we erin. Al hoop ik stiekem dat Sinterklaas dit jaar in ieder geval één cadeautje heeft voor mij, voor oma. Want ik ben heus zoet geweest dit jaar.
Tradities 2.0
