Daar sta je dan, in het enorme gebouw van de scholengemeenschap. Je zou úren over je puber willen praten, maar krijgt drie keer tien minuten. En dan denk je dit.
- Wat ruikt het hier ontzettend naar … pubers.
- Dan valt het dampende exemplaar thuis nog best mee.
- Ach, wat zoet – een kantine vol snoepgroente en water.
- We hebben écht een uitstekende school gekozen.
- We zijn Goede Ouders.
- Ik doe gewoon even alsof ik niet weet dat er op twee minuten fietsen een snackbar ligt.
- Apart wel, zo’n aula zonder stoelen.
- Wel een beetje lastig zitten op al die lukraak neergegooide blokken.
- Ik zie dat er best veel kinderen zijn meegekomen, waarom wilde die van ons dat niet?
- Iets met: ‘Niet dood met jullie gezien worden.’
- Het is echt een schat van een kind.
- Gek, ik ben best een beetje zenuwachtig.
- Ik hoop dat ik eruit zie als een moeder die snoepgroente meegeeft.
- Ik vrees dat ik eruit zie als een moeder die rechtstreeks uit haar werk komt.
- En nog snel een frikadel heeft gegeten in de eerder genoemde snackbar.
- Team Pepermunt!
- Huh, ze praat heel veel in de klas? Thuis komt er alleen maar ‘duh’ uit.
- Of kut. Aso. Suf. Yuk. Kak als ze chic wil doen. Klanken met drie letters, zeg maar.
- Een soms een heel veelzeggende opgestoken middelvinger.
- Zoals gezegd: echt een schat van een meid.
- Hoezo: ‘het gaat om het kind, niet om de cijfers?’
- Ik betaal geen godsvermogen aan schoolgeld zodat ze zich door het vwo kan fröbelen.
- Nee, het gaat niet om zelflerend vermogen, het gaat om fatsoenlijk wiskunde krijgen.
- Van iemand die daar hopelijk voor heeft doorgeleerd.
- Jezus, heb ik dat nu echt net hardop gezegd? Goddank, de zoemer!
- Zo jammer dat we niet álle leraren kunnen spreken. #helikoptermoeder
- God, wat ben ik moe.
- En wat is het hier warm.
- O, daar is de moeder van Linde.
- De ‘We hoefden eigenlijk helemaal niet te komen want het gaat gewoon goed’ moeder van Linde.
- Die eruit ziet alsof ze leeft op spinazie en gestoomde vis.
- Ik ben echt een Heel Slechte Moeder.
- Heb ik nu net echt: ‘Dat doet hij thuis nooit?’ gezegd?
- Oké, dus die tien minuten zijn in feite maar zes minuten.
- Van de vijf dingen die ik wilde bespreken, zijn er twee aan bod gekomen.
- Verder was het geloof ik vooral een wedstrijdje wederzijds verwijten maken.
- Nuttig, wel.
- Vooral met wachtende ouders die in je nek staan te hijgen.
- En een docent die opzichtig op haar horloge kijkt.
- En een zoemer die alles afkapt.
- Serieus, dat waren echt maar zes minuten!
- Waar is in vredesnaam dat volgende lokaal? Ik ben nu al te laat.
- Heel fijn dat ze ‘aanwezig’ is in de groep (mag je omdenkers al taseren?), maar ik wil weten wat we aan die onvoldoende kunnen doen.
- Hoezo, geen extra hulp? Hoezo, ze let niet op in de les?
- Hoezo, was het huiswerk niet in orde?
- O.
- Ferm voor mijn kind opkomen, wordt nu ferm blozen, geloof ik.
- En er is niet eens tijd om beterschap te beloven.
- Waar is lokaal 318? Zou het niet logisch zijn als het zich op de derde verdieping bevond?
- Jezus, zit ik zo hijgend tegenover de laatste leraar.
- Goddank, hij loopt uit.
- Ik ben een Enthousiaste Betrokken Moeder En Ik Kijk Niet Op Mijn Telefoon.
- Even snel op mijn telefoon kijken.
- Dus, Puber heeft moeite om zich te concentreren? Geen idee van wie hij dat heeft.
- Tot nu toe heb ik alleen maar gehoord wat beter kan.
- Lastig: beleefd blijven als je wilt schreeuwen.
- Ik begrijp opeens heel goed waarom hij zo’n hekel heeft aan deze leraar.
- Alsof het kreng niet het liefste, leukste kind ter wereld is!
- Uitkomst 3 x 10 minuten gesprekken: intense behoefte aan een borrel.
