Daar sta je dan, in het enorme gebouw van de scholengemeenschap. Je zou úren over je puber willen praten, maar krijgt drie keer een tienminutengesprek. En dan denk je dit.
- Wat ruikt het hier ontzettend naar … pubers.
- Dan valt het dampende exemplaar thuis nog best mee.
- Ach, wat zoet – een kantine vol snoepgroente en water.
- We hebben écht een uitstekende school gekozen.
- We zijn Goede Ouders.
- Ik doe gewoon even alsof ik niet weet dat er op twee minuten fietsen een snackbar ligt.
- Apart wel, zo’n aula zonder stoelen.
- Wel een beetje lastig zitten op al die lukraak neergegooide blokken.
- Ik zie dat er best veel kinderen zijn meegekomen, waarom wilde die van ons dat niet?
- Iets met: ‘Niet dood met jullie gezien worden.’
- Het is echt een schat van een kind.
- Gek, ik ben best een beetje zenuwachtig.
- Ik hoop dat ik eruit zie als een moeder die snoepgroente meegeeft.
- Ik vrees dat ik eruit zie als een moeder die rechtstreeks uit haar werk komt.
- En nog snel een frikadel heeft gegeten in de eerder genoemde snackbar.
- Team Pepermunt!
- Huh, ze praat heel veel in de klas? Thuis komt er alleen maar ‘duh’ uit.
- Of kut. Aso. Suf. Yuk. Kak als ze chic wil doen. Klanken met drie letters, zeg maar.
- En soms een heel veelzeggende opgestoken middelvinger.
- Zoals gezegd: echt een schat van een meid.
- Hoezo: ‘het gaat om het kind, niet om de cijfers?’
- Ik betaal geen godsvermogen aan schoolgeld zodat ze zich door het vwo kan fröbelen.
- Nee, het gaat niet om zelflerend vermogen, het gaat om fatsoenlijk wiskunde krijgen.
- Van iemand die daar hopelijk voor heeft doorgeleerd.
- Jezus, heb ik dat nu echt net hardop gezegd? Goddank, de zoemer!
- Zo jammer dat we niet álle leraren kunnen spreken. #helikoptermoeder
- God, wat ben ik moe.
- En wat is het hier warm.
- O, daar is de moeder van Linde.
- De ‘We hoefden eigenlijk helemaal niet te komen naar het tienminutengesprek want het gaat gewoon goed’ moeder van Linde.
- Die eruit ziet alsof ze leeft op spinazie en gestoomde vis.
- Ik ben echt een Heel Slechte Moeder.
- Heb ik nu net echt: ‘Dat doet hij thuis nooit?’ gezegd?
- Oké, dus zo’n tienminutengesprek is in feite maar zes minuten.
- Van de vijf dingen die ik wilde bespreken, zijn er twee aan bod gekomen.
- Verder was het geloof ik vooral een wedstrijdje wederzijds verwijten maken.
- Nuttig, wel.
- Vooral met wachtende ouders die in je nek staan te hijgen.
- En een docent die opzichtig op haar horloge kijkt.
- En een zoemer die alles afkapt.
- Serieus, dat waren echt maar zes minuten!
- Waar is in vredesnaam dat volgende lokaal? Ik ben nu al te laat.
- Heel fijn dat ze ‘aanwezig’ is in de groep (mag je omdenkers al taseren?), maar ik wil weten wat we aan die onvoldoende kunnen doen.
- Hoezo, geen extra hulp? Hoezo, ze let niet op in de les?
- Hoezo, was het huiswerk niet in orde?
- O.
- Ferm voor mijn kind opkomen, wordt nu ferm blozen, geloof ik.
- En er is niet eens tijd om beterschap te beloven.
- Waar is lokaal 318? Zou het niet logisch zijn als het zich op de derde verdieping bevond?
- Jezus, zit ik zo hijgend tegenover de laatste leraar.
- Goddank, hij loopt uit.
- Ik ben een Enthousiaste Betrokken Moeder En Ik Kijk Niet Op Mijn Telefoon.
- Even snel op mijn telefoon kijken.
- Dus, Puber heeft moeite om zich te concentreren? Geen idee van wie hij dat heeft.
- Tot nu toe heb ik alleen maar gehoord wat beter kan.
- Lastig: beleefd blijven als je wilt schreeuwen.
- Ik begrijp opeens heel goed waarom hij zo’n hekel heeft aan deze leraar.
- Alsof het kreng niet het liefste, leukste kind ter wereld is!
- Uitkomst van drie keer een tienminutengesprek: intense behoefte aan een borrel.
Lees ook: 11 x waarom ik pubers veel leuker vind dan baby’s
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
