50+ vrouw pakt voor het eerst sinds jaren de trein en raakt in shock

-

Als Irma voor het eerst in honderd jaar weer eens met de trein reist, ontdekt ze dat niets meer hetzelfde is. ‘Het koffie en koek-karretje is ook al afgeschaft.’

  • Er zijn nog wel loketten op het station, maar er zit niemand meer in.
  • Tegenwoordig koop je een kaartje via een automaat. Vaag herinner ik me iets dat je tegenwoordig een OV-kaart nodig hebt, maar blijkbaar was dat een hoop ophef om niets. De automaat vraagt niet om een OV-kaart en ik maak ‘m niet wijzer.
  • Op die automaat zie ik een kaartje met de tekst: ‘Voor persoonlijke hulp kunt u bellen naar …’ Vreemd. Als je een kaartje kopen zo moeilijk maakt dat mensen er persoonlijke hulp bij nodig hebben, doe je volgens mij iets verkeerd. Gelukkig ben ik in een slimme bui en valt het mee. Ik tik op bestemming Amsterdam, voer mijn pinpas in (die er bijna niet meer uit te krijgen is) en krijg een kaartje.
  • Best duur, zo’n reisje. Voor dat bedrag kan ik met de auto 27 keer een rondje Nederland rijden.
  • De conducteur bekijkt peinzend mijn kaartje: ‘U had wel in moeten checken, mevrouw.’ Inchecken? Ik zit er toch? Waar hebt u het over?
  • Praten doen ze niet meer in de trein. Alleen in hun mobieltje. Heel hard. En lang. Ik weet nu alles van de dame tegenover me (net ontslagen en dat kwam allemaal door die rotbaas die Michael heet en haar het leven zuur maakte. De eikel).
  • Schuin tegenover me zit een man (witte jurk, tulband) met vijf vrouwen (ook in het wit, hoofddoek). Zouden het zíjn vijf vrouwen zijn?
  • Treinen stoppen vaak. En dan zit ik nog in een intercity. Honderdvijftig kilometer met het openbaar vervoer duurt ongeveer twee keer zo lang als met de auto. Misschien had ik iets vroeger moeten vertrekken.
  • Mensen die roepen dat Nederland vol is, gaan vast nooit met de trein. Ik zie vooral heel veel leegte voorbijkomen.
  • Eerste klas bestaat nog steeds. En daar zit nog steeds niemand in.
  • Het gezellige karretje met koffie en gevulde koeken is blijkbaar afgeschaft.
  • Vroeger mocht je al blij zijn als je een bloemetje op het station kon kopen en een frikandel uit de muur kon trekken. Tegenwoordig zijn stations complete winkelcentra (in de grote stad dan. In mijn kleine stadje hebben ze niet eens een bloemenwinkel).
  • Heb je de trein overleefd, volgt in Amsterdam een nog grotere uitdaging: hoe kom ik op het eindpunt? Als braaf Brabants boerenvrouwke heb ik geen flauw idee hoe tram, metro en bus werken. Dan maar vragen bij het informatiepunt, waar ik tussen veel Duitsers en Japanners om hulp vraag.
  • Tramkaartje kost een fortuin. Maar ik kom wel waar ik wezen moet.
  • missie geslaagd.

Lees ook: Ik zit in de trein en zie overal gedichtjes

gifgif
Irma van Schaijk
Irma van Schaijk
Irma is 53, heeft een latrelatie met Rob (al lijkt het soms meer op samenwonen) en woont in Bergen op Zoom. Haar vier kinderen zijn het huis uit, maar gelukkig zorgen twee katten en een ondeugend teckeltje voor genoeg leven in huis. Ze werkt als journaliste en heeft haar eigen tekstbureau.

RECENTE ARTIKELEN