Els wil al haar leven lang trouwen met een prins of een koning en denk maar niet dat die wens minder wordt nu ze oud, dik en arm is.
- Dat je kunt eten wat je wilt omdat er altijd een personal trainer voor je klaarstaat die je afbeult en zorgt voor de juiste spieren op de juiste plekken
- Dat je het ene prinsesje na het andere kunt baren, en vooruit ook af en toe een prinsje er tussendoor, omdat er meteen na de bevalling een nanny paraat staat om zich te ontfermen over poepbillen, pseudokroep, huilbuien en peuterdrift
- Dat je je kleine prinsenkinderen alleen maar hoeft te knuffelen omdat die nanny er is waardoor je zonder je in te spannen de liefste moeder van de wereld kunt zijn
- Dat je de hele dag lieve kinderkleertjes kunt shoppen voor die prinsjes en prinsesjes
- En van die schattige Mary Jane-lakschoentjes met een koninklijk bandje over de wreef
- Nee, geen achterlijke ballerina’s (Máxima, lees je mee? GEEN ACHTERLIJKE BALLERINA’S WAARIN DE KONINKLIJKE BEENTJES GELIJKEN OP BOKKEPOTEN)
- Dat je elke dag verse lakens krijgt op je bed, hagelwit en toppietop gestreken
- Dat je thuiskomt en een lakei een verrukkelijk schuimbad voor je bereidt op precies de juiste temperatuur
- En dat je na het baden niet de badkuip te lijf hoeft te gaan met Cif
- Dat je doodgemoedereerd Valentino belt en een afspraak met hem maakt voor je koninklijke garderobe
- Dat je dan eersteklas naar Rome vliegt en met Valentino gaat lunchen
- En dat-ie dan beeldige schetsjes maakt van tasjes, jurkjes, jassen, pakjes en andere fijne items
- Dat je de volgende dag doorvliegt naar Parijs omdat ze je verwachten bij Chanel en Dior
- Dat je nooit kilometers over een vliegveld hoeft te wandelen naar een gate maar zoef zoef in de auto de landingsbaan oprijdt
- Zodat je fijn die afschuwelijke veiligheidscheck kunt overslaan
- En nooit meer je schoenen hoeft uit te trekken omdat de marechaussee wil controleren of er een bom in de zolen zit
- En ook niet je hele tas uit hoeft te pakken omdat je misschien een bom hebt verstopt in je lippenstift
- Dat je overal wordt ontvangen door juichende mensen die snikken van blijdschap bij het zien van je nieuwe hoedje
- Dat je een man hebt in een schitterend uniform
- En dat je aan zijn arm over de keitjes mag schrijden – hoe geil is dat
- Dat je vanaf een balkon mag zwaaien naar het uitzinnige gepeupel
- Dat je maar een leprapatiënt over de bol hoeft te aaien en iedereen vindt je een heilige
- Dat je presidenten, koningen en keizers ontmoet, plus filmsterren en andere interessante celebrities
- En dat die dan geïnteresseerd luisteren naar de parels van wijsheden die over je lippen rollen
- Terwijl jij best weet dat je vooral grossiert in oninteressante clichés, maar niemand die je dat ooit zal vertellen
- Dat je heel saaie interviews geeft over zaken als analfabetisme en mikrokredieten en dat journalisten toch voor je in de rij staan
- Dat je je kunt laten fotograferen door grootheden als Erwin Olaf en Mario Testino
- Dat je als eerste elke film kunt zien, gewoon lekker bij je thuis
- Dat de kapper elke dag naar je toekomt, net als de visagiste
- Dat je nooit hoeft te koken omdat de beste chefs van de wereld dat voor je doen
- Dat je ook nooit hoeft te stofzuigen, en ook geen tegeltjes hoeft te schrobben
- Dat je nooit de weg kwijtraakt omdat de TomTom op hol slaat want daarvoor heb je een stoere chauffeur
- Dat je wordt beschermd door knappe, gespierde bodyguards die bereid zijn hun leven voor je te geven
- Dat je 24 honden kunt hebben zonder dat je je zorgen hoeft te maken over puppytraining en poepzakjes want daar heb je een speciale lakei voor
- Dat je niet de kost hoeft te verdienen met het maken van onzinnige lijstjes en dus ook nooit kritiek krijgt van woedende lezers die beweren dat het heus niet meevalt te leven in een gouden kooi en dat het heel zwaar is overal herkend te worden en dat ik me niet moet bemoeien met de ballerina’s die onze arme prinsesjes moeten dragen van hun wrede moeder die absoluut de mooiste van het land wil zijn en geen Sneeuwwitje naast zich gedoogt, laat staan drie.
Lees ook: Zeg Máxima, hoe doen jullie dat: schermloze weken?
