Ja kinderen, dat waren nog eens barre tijden. Als we stiekem wilden bellen met een vriendje holden we naar de telefooncel, kwartjes in de hand. En niemand die ons kwam redden als we pech onderweg hadden.
- In de trein lazen we een boek of een krant of keken naar buiten.
- Om contant geld op te nemen, gingen we met een girobetaalkaart naar het postkantoor. Daar stonden we altijd in de rij achter een stokoud dametje die postzegels wilde hebben.
- Als we een lekke band hadden, liepen we zes kilometer van school naar huis.
- Als we hadden afgesproken met iemand en diegene was te laat, stonden we rustig een half uur te wachten.
- Een onvoldoende vertelden we niet thuis. Geen haan die er naar kraaide.
- Elke week renden we naar de winkel om de nieuwe Hitkrant te kopen om te lezen over popsterren (die nog niet celebrity’s heetten).
- Als we iemand zagen met zo’n telefoonkoffer waaruit een antenne stak, lachten we hem uit. Opschepper.
- Als we verliefd waren, bleven we in de buurt van de telefoon. En als we dan toch even boodschappen moesten doen, zetten we het antwoordapparaat aan.
- We kregen een hartverzakking als bij thuiskomst het rode lampje van het antwoordapparaat knipperde.
- En als het niet knipperde, namen we even de telefoon op om te checken of hij het nog wel deed.
- Hadden we de auto geparkeerd, dan gooiden we kleingeld in de parkeermeter en draaiden tot we de maximale tijd hadden bereikt (2 uur).
- We keken in het spoorboekje voor de treintijden. Dat was nog een hele studie.
- Muziek beluisterden we op onze walkman.
- We gingen met een handvol kwartjes naar een telefooncel. Daar hingen telefoonboeken waaruit onverlaten de helft van de bladzijden hadden gescheurd.
- Huiswerk maakten we aan de eettafel.
- Om halfnegen `s avonds zaten we klaar voor de tv om TopPop te kijken
- Om te weten wat er in de wereld gebeurde, lazen we de krant of keken we naar het achtuurjournaal met Harmen Siezen of Fred Emmer.
- `s Ochtends keken we uit het raam om het weer te checken.
- Als we iets wilden verkopen, hingen we een briefje op in de supermarkt.
- In een vreemde stad liepen we rond met een kaart in onze handen, die na de vakantie was verkreukeld en gescheurd.
- Je wist pas dat er file was als je op de snelweg achteraan aansloot. Of het filenieuws had gehoord op de radio.
- Onderweg naar het vakantieadres lazen we het vakantieboek van Taptoe of een biebboek.
- Als iemand jarig was stuurden we een kaart.
- Onze agenda was het allerbelangrijkste voorwerp in onze schooltas. Daar stonden alle adressen en verjaardagen in, afspraken, het lesrooster, cijfers en berichtjes van vriendinnen. En heel veel foto’s van onze idolen.
- Foto’s maakten we met een analoge camera, het rolletje brachten we naar een fotowinkel en na een week wachten zagen we dat de helft van de foto’s onscherp was.
- Rode ogen op de foto’s werkten we bij met een zwarte stift.
- En op foto’s lachten we onze tanden bloot en deden we geen Kardashian na.
- Voor de bus hadden we een strippenkaart. En voor de trein een kartonnen treinkaartje.
- Om fit te blijven gingen we trimmen in het park. Zonder schema, gewoon drie rondjes en als dat goed ging steeds een rondje extra. En niemand wist ervan.
- Via contactadvertenties in de krant kon je een nieuwe liefde vinden. Wel eerst een brief schrijven naar de redactie o.v.v. het contactnummer.
- In de Tip stonden elke maand nieuwe recepten.
- Als je het ergens niet mee eens was, schreef je een ingezonden brief naar de redactie van de krant. Anonieme brieven werden niet geplaatst.
- Voor een werkstuk zocht je je informatie op in de Winkler Prins of een bibliotheekboek.
- Als we niet wilden koken, gingen we naar de Chinees en moesten daar een half uur wachten op nummer 10,14 en 29. Met sambal.
- Om met meerdere mensen een afspraak te maken, belden we ze allemaal af. Als de datum eindelijk vast stond, hielden we ons er ook aan.
LEES OOK: Zullen we op social media even niet zo mega-bot doen?
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
