Vorig jaar zwoer Irma dat ze nooit, echt NOOIT MEER naar het Songfestival zou kijken. Reden: Douwe Bob werd tot haar ontzetting elfde terwijl Slow Down toch echt het mooiste liedje was.
Maar dit jaar gaat de tv heel misschien toch weer aan op 12 mei (als we tenminste in de finale staan). En dit is waarom.
- Diep in mijn hart ben ik dol op het Songfestival
- Ik hoop elk jaar dat we winnen. De Teach-In victorie is wel heel lang geleden
- Niks leukers dan rare liedjes afkraken
- Met chips en wijn binnen handbereik
- En dan stiekem vinden dat die knapperd uit Italië best nummer twee mag worden
- Achter Waylon natuurlijk
- Want het zou zomaar kunnen dat we met Waylon weer een winnaar hebben
- Met Ilse was hij er tenslotte bijna
- Alleen deed er toen een dame met baard mee
- Daar kan niemand tegenop
- Dit jaar doet Waylon het zonder die akelig blije Ilse
- Die zo gewoon Tukkers is gebleven. Blèh
- In Waylon heb ik alle vertrouwen
- Als het liedje niet scoort, stemmen ze wel op hem om zijn mooie blauwe ogen
- We weten allemaal dat Waylon niet de ideale schoonzoon is, maar hij is wel mooi fout
- Hup Waylon!
- Ik hoef me dit jaar tenminste niet te schamen omdat we met een Indiaan of een zangeres met een decolleté tot op haar knieën komen
- Mag Paul de Leeuw alsjeblieft weer commentaar leveren?
- Die kan dat zo lekker vals zijn
- Ik kan zo genieten van die heerlijk suffe filmpjes waarin deelnemers door weilanden huppelen
- En van al die mensen die vreselijk vals zingen
- Kleding en kapsels beoordelen – heerlijk
- Woedend worden om buurlanden die elkaar punten geven
- En Nederland overslaan
- Uiteindelijk wint er altijd iemand die ik niet leuk vind
- Waarna ik dan kan roepen dat ik echt nooit, nooit, nooit meer Songfestival kijk
- Nou ja, voorlopig niet
- Tot volgend jaar
- En dan misschien toch weer
- Behalve als Waylon van een kip verliest. Dan kijk ik NOOIT MEER!
screenshot Waylon in DWDD
