Heleen krijgt altijd een punthoofd van woonreportages met gezinnen die een oud schoolgebouw, een kerk of een giga-garage hebben opgeknapt. Wat is dat toch voor een apart volkje?
- Oh kijk, dit modieuze well to do koppel heeft een oud schoolgebouw gekocht
- En helemaal zelf opgeknapt
- Hoewel, deze luitjes hebben wel altijd overal ‘een mannetje’ voor
- Ik moet dan altijd aan Wiplala denken, die spontaan aan het woon-tinkelen slaat
- Ze hebben de ruimte ‘zo open mogelijk’ gelaten
- Dat mag je wel zeggen ja!
- Geen tussenmuren, maar in plaats daarvan transparante gordijnen bij wijze van ‘speelse verdeling’
- Leve de privacy! (Not!)
- Hoe moet dat dan met kakken?
- En met je-weet-wellen?
- Zal wel weer een burgerlijke vraag zijn
- Hun kinderen hebben altijd namen als Storm, Spijker en Elfelijne…
- … of Titus, IJsbrandt en Zomerlinde
- Nooit Wesley, Jessylynn of D’Shaunah
- Ze zijn altijd blond en altijd zoet aan het spelen
- in de ‘centrale ruimte’ want woonkamer is zo’n achterhaald begrip
- De hartstikke modieuze gymvloer is intact gelaten
- Evenals de wandrekken en ringen
- Daar zwaaien ze ook echt aan
- Als ik dat thuis doe, maai ik bij zwaai 1 alle servies van tafel, en sla bij zwaai 2 roemloos op de muur te pletter
- Hun woonstijl is ook altijd ‘eclectisch’
- Wat ‘bijeengeraapt zootje’ betekent
- Er groeit ook altijd een echte boom in huis…
- … en het kookeiland is van beton
- De paar binnenmuren: ‘Hebben we van spaanplaat gehouden, lekker duurzaam’
- Ja, en spuuglelijk!
- Ook het echtelijke bed gaat alleen schuil achter een transparant gordijn
- Hoe doen ze dat toch qua hormonen en driften?
- Arme, getraumatiseerde Storm, Elfelijne en Zomerbries…
- Maar hé, je moet wàt overhebben, voor modieus wonen
Lees ook: 60 dingen die je denkt als potentiële kopers je huis gaan bekijken
