Edith vindt het maar niks dat we over een tijdje alleen nog kunnen pinnen. ‘Hoe moet dat nou met mijn schoenendoos met zwart geld?’
LEES OOK: Als je moeder van 82 in bomen klimt (om geld uit te sparen)
- Nee, echt niet, ik heb geen heimwee naar de gulden, dat vind ik zo verschrikkelijk bejaard.
- Ik heb een vriend die euro’s vertaalt naar guldens en hij is niet eens stokoud.
- Als ik het met mijn nichtjes en neefjes over guldens heb, kijken ze naar me zoals ik vroeger naar mensen keek die over de vooroorlogse tijd vertelden.
- Oké, stiekem koester ik de herinneringen aan het dubbeltje waarmee ik vroeger een ijsje mocht kopen bij de bellende ijscoman die langsfietste. Zo’n wit vanille-ijsje.
- Of snoep in een bedompt snoepwinkeltje.
- En hoe bijzonder ik een gulden vond, dat was heel veel geld. Ik dacht dagen na hoe ik die ging besteden.
- Stuiver, dubbeltje, kwartje, een piek, daalder en een knaak.
- Ik heb er nog een potje van staan, kun je niets mee, maar weggooien lukt me niet.
- En dan de prachtige kleuren van de bankbiljetten, blauw voor een tientje, rood voor een 25 gulden biljet.
- Allemaal sentimenteel gewauwel, want nu hebben we euro’s en zelfs die dreigen te verdwijnen omdat we massaal moeten gaan pinnen.
- Ook al zijn het nietszeggende doodsaaie euro’s, ik vul er graag mijn portemonnee mee.
- Niets fijner dan cash uit de muur halen – het gevoel dat ik er weer een week tegen kan.
- Verse bankbiljetten die knisperen in je hand.
- Pinnen is een steriele daad waarbij je niet in de gaten hebt hoeveel je uitgeeft en hoe snel je bankrekening slinkt.
- Supermarkten en warenhuizen zijn voor pinnen. Logisch.
- Aan de andere kant hoef je met al dat pinnen niet te vrezen dat je je pincode vergeet.
- Wat ook niet meer kan, is op een toonbank een heleboel muntjes uittellen waarmee je elke winkelier plezier doet.
- En ondertussen een koetjes en kalfjesgesprek voeren over hoe de buurt erop achteruit gaat terwijl er een sliert mensen achter je staat.
- Mijn grootste zorg is het geld dat ik bewaar in een oude schoenendoos. Dat kan ik straks niet meer uitgeven.
- Laatst had ik al dat ik geen briefje van vijftig klein kon maken, omdat ze alleen aan pinnen deden.
- Als je wil betalen met een briefje van honderd, kijken ze je aan alsof je een crimineel bent.
- Een beetje zwart geld heeft iets fijns, je voelt je heel even een soort Bonnie en Clyde.
- Je koopt er dingen van die je niet zo snel met je pinpas afrekent. Guilty pleasures, dat soort werk.
- Sowieso een akelig gevoel dat de bank en overheid via de digitale cloud kunnen zien waaraan ik mijn geld uitgeef.
- En wat stop je in het envelopje voor jarige neefjes en nichtjes? Een creditcard?
- En wat stoppen ze in mijn envelopje als ik jarig ben? Een nieuwe wok?
- O god, straks loop ik nooit meer over straat in de hoop een briefje van tien of meer te vinden.
- De sjeu gaat er zo wel vanaf.
Niets meer missen van Saar?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief
