Het huis van Edith slibt dicht en ooit zal er een bulldozer aan te pas moeten komen om haar te bevrijden uit de rotzooi.
Ongelooflijk wat ik in al die jaren heb verzameld
- Een boodschappentas vol dagboeken uit mijn puberteit
- Het oude paspoort van mijn overleden vader in een keurig leren hoesje
- Het Indische krukje met varkenspootjes uit mijn ouderlijk huis
- De piano van mijn vader (niemand die nog een piano wil, zelfs niet gratis)
- Een plastic zak met dubbeltjes, kwartjes en guldens
- In dozen: lijvige fotoalbums van de reizen die mijn ouders maakten
- In het kastje onder mijn tv: rijen dvd’s van films die ik nooit meer zal bekijken
- Een plat ding met een kabeltje eraan. Geen idee wat het is
- Honderden, duizenden boeken in de kast
- Ik weet het! Dat platte ding met een kabeltje is een mp-3 speler
- In ladenkastjes: kluwens kabels die ik op een dag vast nodig heb
- In een hoek van de kamer: een grote kunststof bal waarop ik rugoefeningen doe. Ik bedoel: deed. Ben het pompje kwijt en de bal is te zacht
- De oude handtas van mijn overleden moeder
- Haar oude fleecejack dat nog heel lang naar haar heeft geroken
- Naast de piano: een zitzak die veel te veel ruimte inneemt
- Een afzichtelijk tafelkleed – mijn moeders laatste cadeau aan mij
- Bakken vol dia’s van vroegere reizen
- Op zolder: mijn elektrische typemachine
- Kleurboeken en stiften voor kinderen die inmiddels volwassen zijn
- Dozen Yahoo en Pictionary, spellen die ik al jaren niet meer speel
- Een doos brieven die mijn ouders in de jaren vijftig aan elkaar hebben geschreven
- Een fruitschaal tot over de rand gevuld met aanstekers, gummetjes, paperclips, veiligheidsspelden en andere handige dingetjes