Mirjam heeft een hoofd vol zinloze vragen waarover ze hele dagen zinloos kan piekeren.
- Waarom bestaat er zoiets als voorgesneden ontbijtkoek? Ik weet dat het superveel moeite kost om een plakje te snijden van een ontbijtkoek, hoor, daar niet van. Moet je eerst een keukenla opendoen. Een mes pakken. Een plak eraf snijden. Uitrusten. Een dutje doen. Opstaan. Tanden poetsen. De hond uitlaten. Bij gebrek aan hond met je hoofd uit het raam hangen om een luchtje te scheppen. Om daarná pas die gesneden plak ontbijtkoek op te kunnen eten. Voorgesneden ontbijtkoek. Waaróm? Het is één groot mysterie.
- Hoe lang moet je zo’n ‘Hoera-Sammie-is-geboren-geboortebord’ eigenlijk buiten laten staan? Tot je hechtingen zijn opgelost? Tot de laatste kraamvisite is opgezouten? Tot de kleine Sammie zelf appeltaart kan bakken? Tot de volgende zich aandient?
- Waarom zit het snoertje van mijn oplader altijd in de knoop? Het is echt niet zo dat ik elke keer als ik hem heb gebruikt denk: nou. Mijn batterij is weer opgeladen. Knoopje in het snoertje doen en klaar. Welke duistere krachten treden in werking zodra ik mij omdraai? Wat speelt zich in de ruimte af waar ik dat snoertje achterliet? Wie? Wie legt het mij uit?
- Waarom kan ik geen nasi of bami maken en anderen wel? Mijn nasi of bami smaakt altijd naar natte rijst of natte bami met een rare bijsmaak. Welk recept ik ook probeer, welke variaties ik ook maak, mijn nasi of bami smaakt altijd naar natte rieten mandjes. Hoe kan dat toch?
- Waarom ben ik verliefd op stand-up comedian Patrick Laureij? Ik schaam me kapot. Bij alles wat ik doe denk ik aan Patrick. Mijn verloofde is ook heel erg grappig en ik moet ook elke dag om hem lachen, maar hij lijkt voor geen meter op Patrick. Ja. In Bed. Is het raar om aan mijn verloofde te vragen of hij in bed met een Rotterdams accent wil praten en of ik hem dan Patrick mag noemen?
- Toen mijn moeder oma werd, was ze drie jaar jonger dan ik nu. Dat vond ik een prima leeftijd om oma te worden. Ze was tenslotte al 47. Ik begrijp nu niet dat zij niet woedend was. Woedend dat ik haar op haar 47ste al grootmoeder maakte. Elke keer als mijn 29- jarige dochter tekenen van broedsheid vertoont, begin ik te schreeuwen dat ze nog álle tijd van de wereld heeft en dat ik pas na mijn zestigste oma wil worden. Waren vrouwen 28 jaar geleden dan toch een soort van oud op hun 47ste? Ja. Denk daar maar eens over na.
- Waarom zit mijn haar pas leuk als ik naar bed ga? Alsof mijn haarwortels dan besluiten: Oké, nu gaan we met zijn allen dezelfde kant op staan. Sta ik in mijn pyjama mijn tanden te poetsen, heb ik ineens leuk haar. Zo zonde.
- Hoe kan het toch dat wanneer ik naar de winkel ga omdat het brood op is, ik pas in de winkel ontdek dat ik een emmer, een fles 7-Up, een rookworst, pitloze druiven en een busje kipkruiden nodig heb? Waarom wist ik dat niet toen ik het huis verliet? Elke keer weer neem ik mij voor: Ik koop alleen maar brood. En elke keer kom ik thuis met een emmer, een fles 7-Up, een rookworst, pitloze druiven en een busje kipkruiden. Zou het een soort Pavlov-reactie zijn?
- Ook zo raar. Typ ik mijn wachtwoord fout en dan gewoon doortypen, hè? Niet meteen verbeteren. Nee. Gewoon doortypen tot ik de melding krijg: Wachtwoord onjuist. Het is net of mijn kortetermijngeheugen het aflegt tegen mijn langetermijngeheugen. Of andersom. Er gaat dan gewoon knop om in mijn hoofd waardoor mijn vingers móéten typen. Zoiets? Zou dat het zijn?
- Tot slot. Waarom zie ik overal leesbrillen liggen wanneer ik ze niet nodig heb? Op de tafel, in de vensterbank, op het badkamerplankje, naast mijn bed, op de bank, op het aanrecht, op mijn toetsenbord, op mijn hoofd, in mijn tas, rond mijn nek, in mijn jaszak. Maar zodra ik er eentje nodig heb, rennen ze allemaal weg. Springen ze spontaan uit mijn tas en jaszak, verdwijnen ze als sneeuw voor de zon op mijn hoofd en bengelt er alleen maar een touwtje om mijn hals. Hóé dan mensen? Hoe dan???
Lees ook: 8 slimme vragen om te stellen tijdens een sollicitatiegesprek
