Opa en oma namen je vroeger niet mee naar Disneyland of de Efteling, een sushi-restaurant of McDonald’s. En toch werd Miriam nergens zo verwend als bij opa en oma.
LEES OOK: Mijn opa en oma uit 18-zoveel: 30 herinneringen
Het begon al bij binnenkomst. Dan kreeg ik een kopje thee. Niet in een mok maar in een porseleinen kopje waarin het extra lekker smaakte.
Bij de thee kreeg je een toffee. En nog één. “Kind, pak er nog maar eentje.” Mijn favoriete toffee: die platte met dat goudgele folietje eromheen.
Op tafel lag een Perzisch kleedje. Daarop wiebelde mijn porseleinen kop-en-schotel vervaarlijk. Af en toe morste ik thee op het kleedje. “Dat hindert helemaal niet kind,” zei oma dan. Het kleedje prikte en rook een beetje muffig. Naar opa en oma. En dat vond je een heel fijn geurtje.
Opa rookte vrolijk een sigaartje en af een toe een pijp. Die sigaren roken niet lekker maar die pijp wel. Hij dronk ook graag een borreltje. Een oude jenever. Ik heb lang gedacht dat jonge mensen jonge jenever dronken en oude mensen oude jenever.
Vervolgens gingen we Mikado spelen. Opa speelde altijd een beetje vals en dan zei oma: “Piet. En nu éérlijk spelen. Je geeft dat kind een slecht voorbeeld.”
En dan ging opa maar sigaren roken in zijn stoel en naar de radio luisteren. Hilversum 1. Of een wielrenwedstrijd.
We aten grote bloemige aardappels, lekker doorgekookte groentes en dikke vette jus. “Als je het niet lust laat je het maar lekker staan, meisje.”
Na het eten deden oma en ik de afwas. Opa rookte ondertussen een sigaartje en deed daarna een dutje. Als we klaar waren ging ik lezen en oma handwerken. Op de achtergrond klonk het geruststellende geluid van de tikkende klok. Zo’n slome klok.
Tik Tak Tik Tak
Als de klok begon te bimbammen moest ik naar bed. Maar pas als hij uitgebimbamt was.
Oma ging mee naar boven. Eerst even douchen en tandenpoetsen in hun kleurrijke badkamer waar het rook naar Boldoot en Badedas. Dus naar oma. Dus lekker.
Oma stopte mij in. Niks dekbedden, gewoon een wollen deken met een gesteven laken. Boven mijn bed hing een man heel treurig te kijken. Dat was Jezus. Ik was een beetje bang voor hem. “Ga maar even bidden, dan lacht hij morgen misschien wel.” Als ik dan toch niet kon slapen vanwege Jezus, zei opa: “Maar als je je ogen dicht doet dan zie je hem toch niet?” En dan deed ik vlug mijn ogen dicht en begon keihard te bidden. Welterusten!
Als ik dan de volgende ochtend werd opgehaald door mijn ouders en ze vroegen of het leuk was geweest, werd ik altijd een beetje verdrietig. Ik wilde nog niet naar huis. Jezus keek nog steeds treurig. Ondanks mijn gebedjes. Pas als oma zei: “Kom je snel weer een keertje logeren?” wist ik dat zij het net zo gezellig had gevonden als ik.
#De grootouders van Miriam.
