Wil je je millennial-collega wurgen: regel dan een stagiaire

-

Ze behoort zelf tot de oude rotten op kantoor. En Masha (57) moet lachen als ze ziet hoe haar nonchalante collega opeens leiding moet gaan geven. Aan een stagiaire. 

LEES OOK: Waarom een burn-out niks te maken heeft met hard werken

Derk kwam vorig jaar bij ons werken. Hij was toen 24 en meende dat een tussenjaar in Azië, coole schoenen en veel op sociale media zitten hem volledig had voorbereid op het bedrijfsleven. Dát viel een beetje tegen. Na vier weken zag hij een beetje witjes en meende hij een burn-out te hebben. Dat was niet het geval, hij moest gewoon wennen aan op tijd opstaan (en dus op tijd naar bed gaan) en het idee dat hij misschien toch niet de wonderboy van zijn eigen Insta was.

Toch hielden we van Derk, op de momenten waarop we hem niet door elkaar wilden rammelen omdat hij niet vooruit te branden was. ‘Geen interesse’ had in een niet leuk klusje dat wel gedaan moest worden. Of onder werktijd zat te skypen met zijn vriendin in Hongarije (‘leren kennen tijdens Sziget’) terwijl we op hem zaten te wachten voor een vergadering (‘Ja, ik kom, begin maar alvast’).

Hij leek erg op onze eigen kinderen en was een leuke jongeman die we weliswaar uitbundig moesten prijzen voor het terugbrengen van, pakweg, een nietmachine. Maar die op zich wel zijn best deed, tussen zijn beklag door dat het echt wel fokking hard werken was voor een niet zo heel vet salaris. Wij knikten dan medelijdend om hem niet nog verder af te schrikken en rolden veel met onze ogen als hij het niet zag.

Sinds een maand heeft onze leuke, slimme, achterlijke en een tikje theatrale jongste medewerker een stagiaire om hem een beetje te helpen en zelf ervaring op de doen. ‘En die kan echt helemaal niets!’ volgens onze Derk. Hij is verbijsterd over het feit dat de jongedame zo snel afgeleid is (‘Ze zit wel erg veel op haar telefoon’). Het laat afweten met vage smoesjes (‘Iets voor school’). En haar mails ondertekent met XXX.

Hij kan er verder niet over uit dat ze minder leuke klusjes boeie vindt. En dat ze feedback wil voor álles wat ze doet. Bij voorkeur positief, want échte kritiek ervaart ze als microagressie. Dat woord kenden we nog niet en gebruiken we nu te pas en te onpas. ‘Jij ook nog koffie?’ levert een ‘O, dus je vindt dat ik suf kijk? Microagressie!’ op. Het is echt heel leerzaam, jonge mensen om je heen.

Derk intussen, groeit in zijn nieuwe rol als coach van zijn staggi en schaamteloze samenzweerder met ons. ‘Ik ben meer tijd kwijt aan haar motiveren dan aan mijn eigen werk,’ vertrouwt hij ons toe en hij weeklaagt over haar bel-angst en lage tempo. Wij knikken, halen nog maar eens thee voor hem en lachen ons intussen dood om zijn voortschrijdend inzicht.

De stagiaire in kwestie is helemaal niet dom, ze is gewoon jong. En ze hoeft niet veel te kunnen, ze is hier om te leren. Beetje meedraaien, dingen proberen, daar is een stage voor. Veel interessanter is wat onze millennial van deze ervaring leert: goed plannen, duidelijk briefen, op tijd op je werk komen. En geduld opbrengen voor iemand die volgens ons een leeftijdgenoot is. Zij vindt hem eigenlijk al best oud maar dat zeggen we tactvol niet tegen hem. Wel horen we hem graag brommen over alles wat hem niet bevalt in haar houding, terwijl hij een jaar geleden precies zo was, zo niet erger. Dat is dus wat iemand verantwoordelijkheid geven kan doen. Ons advies aan iedereen die millennials wil wurgen: regel onmiddellijk een stagiaire.

Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!

gifgif
Monica Oliveira
Monica Oliveira
Monica Oliviera interviewt vrouwen voor Saar Magazine. Ze is 51, getrouwd en woont in Twente. Haar drie kinderen zijn min of meer de deur uit - behalve rond etenstijd.

RECENTE ARTIKELEN