Wies wil even klagen over haar nek

-

Het drama van de hals. Wies zou er weleens met schrijfster Nora Ephron over willen klagen.

LEES OOK: Marjolein wil een nieuw lichaam

‘Eens in de zoveel tijd lees ik een boek over ouder worden, en wie de schrijver ook is, telkens staat er weer hoe fantastisch het is om oud te zijn. Hoe fantastisch het is om verstandig mild en wijs te zijn, hoe fantastisch het is om het punt te hebben bereikt waarop je beseft wat er echt belangrijk is in het leven. Ik heb een hartgrondige hekel aan mensen die dit soort dingen zeggen. Hoe komen ze erbij? Hebben zij dan geen hals?’

Dit zijn niet mijn woorden maar die van Nora Ephron, maar ik zou het gezegd kunnen hebben. Nora Ephron, die ook de scenario’s schreef van de films When Harry met Sally en You’ve got mail, baalt zo van haar hals dat ze er zelfs een boek aan wijdde: I feel bad about my neck. En ik begrijp het volledig. Van alle rimpels en verzakkingen is de hals nog wel de gemeenste. Een vuile verrader, met al die strepen en plooien. Ik zou uren met Nora kunnen zaniken over de hals. Heerlijk lijkt me dat. Voor wie het boek niet kent hier een korte samenvatting van Nora’s geklaag. Lees trouwens nooit de Nederlandse vertaling Wat baal ik van mijn hals, wat ik heb gedaan, want dan valt er weinig te lachen.

Nora’s halszaken

Soms gaan mijn vriendinnen en ik buiten de deur lunchen en als ik dan de tafel rondkijk dringt het tot me door dat we stuk voor stuk een coltrui aan hebben. Soms hebben we, in plaats daarvan, allemaal een sjaaltje om, zoals Katharine Hepburn in On Golden Pond. Soms dragen we allemaal iets met een opstaande kraag, zodat we eruitzien als the Joy Luck Club, maar dan wit. Voor onze leeftijd zien we er allemaal goed uit op onze hals na.

Volgens mijn dermatoloog raakt-ie vanaf je 43e in verval, en dat was het dan. Je kunt make-up op je gezicht smeren camouflagespul onder je ogen en verf in je haar, je kunt collageen en Botox en restylane in je kreukels en rimpels laten spuiten, maar buiten plastische chirugie is er echt geen ene moer aan je hals te doen.

Ons gezicht is een leugen, onze nek is de waarheid. Wil je bij een sequoiaboom achter komen hoe oud hij is, dan moet je ‘m omhakken, maar als hij een hals had gehad, was dat niet nodig geweest.

Als je een keertje echt depressief wilt worden van je hals moet je in de auto op de achterbank gaan zitten, vlak achter de bestuurder en je zelf eens in de achteruitkijkspiegel bekijken. Voor je hals is er geen slechtere spiegel te bedenken dan een achteruitkijk spiegel.

Ik weet heus wel dat je zit te denken: waarom gaat ze niet naar de plastisch chirurg? Ik zal je vertellen waarom niet. Als je zegt: ik wil dat je puur en alleen mijn hals opknapt, dan zal hij je recht in je gezicht vertellen dat hij dat niet kan zonder je ook meteen een facelift te geven. En daarbij liegt hij nog niet eens. Als ik een totale facelift zou nemen, zou mijn hals er absoluut op vooruitgaan, maar mijn gezicht zou er strak en vertrokken uit tevoorschijn komen

Een van de dingen waar ik het meeste spijt van heb, nog meer dan van het niet kopen van het appartement aan East 75th Street, nog meer zelfs dan van de meest dramatische gebeurtenis uit mijn hele liefdesleven, dat ik niet mijn gehele jeugd liefdevol naar mijn hals heb zitten staren.

Het boek is hier in het Engels te koop. 

Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!

gifgif
Wies Verbeek
Wies Verbeek
Ik woon samen in Amsterdam met de allerleukste Rotterdammer: Paul. Kinderen hebben we niet, wel kat Teddy waar ik verliefd op ben. Ik ben in de vijftig maar ik denk telkens dat ik 31 ben. Van de achterkant zou ik ook zomaar voor een dertiger kunnen doorgaan. Van voren lukt dat niet. Zo zonde die rimpels, want verder is een vijftiger zijn eigenlijk best leuk. Ik ga uit met vriendinnen, geef etentjes bij mij thuis, hang graag rond in de Zara en ik sport veel. Maar van alle dingen die ik doe, vind ik borrelen verreweg de leukste bezigheid die er bestaat.

RECENTE ARTIKELEN