Edith leerde van haar moeder om nooit met vreemde mannen mee te gaan, maar toen Jan zich meldde via Facebook, vergat ze even hoe het zat.
‘Ik drukte nogal impulsief op de vriendschapsknop omdat ik oprecht gecharmeerd was,’ opent Jan de dialoog via Facebook Messenger. Tak tak tak… Hij is ad rem en razendsnel en dat ben ik ook. Kwistig strooit hij met complimenten over mijn foto’s en stukjes van Saar. ‘Herkenbaar, herkenbaar, herkenbaar,’ schrijft hij. Hij denkt dat mannen voor me in de rij staan. Het maakt me verlegen.
De conversatie verloopt zo soepel dat ik niet veel acht sla op zinnen als: ‘Uitsluitend hoofdhaar is aanbiddelijk’ en ‘Je moet snappen dat het een spel is dat de mogelijkheden vergroot’. Die laatste zin snap ik niet zo goed. Of misschien wil ik het niet snappen. Ik stuur het gesprek in wat neutraler vaarwater, maar aan het eind van de dag hoopt hij op de valreep dat ik een hoge drive heb. Dat perfectionisten licht kinky zijn. Ik ben niet perfectionistisch, antwoord ik.
De volgende dag gaat het weer van tak, tak, tak. Over Amsterdam, over boeken en schrijvers en ik ga hem steeds leuker te vinden. Ik ben niet erg onder de indruk van zijn foto’s op internet, maar kom op, hoe belangrijk is dat? Ping, doet mijn iPhone:
‘Heb jij ooit een dominante relatie gehad?’
…
‘Mannen vinden je vast hard to get.’
…
‘Ik vind het spannend als je friends with benefits hebt. Heb je die?’
…
‘Ik proef graag. Van de dames.’
…
Proeven… yuk. Ik bespreek Jan met de buurvrouw. ‘Joh,’ legt ze me uit. ‘Die man wil proeven, dat zegt hij toch? En jij weet toch wel wat friends with benefits zijn? Ik voel me ineens een verschrikkelijke muts. Nee, ik wil geen friends with benefits, ik wil gewoon een leuke, stoere, slimme vent met wie ik kan lachen en goede seks heb en die wens geef ik niet zomaar op. Dus start ik zondagochtend het gesprek weer. Hij gaat er meteen op in. Tak tak tak:
‘Je lijkt me echt een hottie’
…
‘Ik vind het leuk als je me gek maakt met je hoge drive’
…
‘Ik lik je proper als je van de ander komt, zijn we weer helemaal goed’
…
‘Al jouw vloeistofjes moeten lekker smaken’
…
A’ls je niet bloedgeil was, begon ik niet aan je’
….
‘Heb je ooit gefantaseerd over drie of vier of een partouze?’
…
‘Werd je nou dagelijks genomen? Ja of nee?’
…
‘Het fantasiebeeld dat ik van je heb. Zucht. Kaal lijf, hangt**ten’
…
Terwijl hij erop los fantaseert, valt mijn fantasie over de man van mijn dromen in duigen. Ik houd af, probeer te sturen naar veilig terrein, maar het lukt niet. Ik begin me viezig te voelen en toch –tegen beter weten in – blijf ik tak tak tak reageren en proberen… totdat het te ranzig wordt en ik zijn perverse tengels op mijn huid begin te voelen. Pas dan gaat de knop om. ‘Je gaat te ver, te expliciet, vind ik niet sexy. Volgens mij passen wij niet bij elkaar,’ schrijf ik nog belachelijk beleefd.
Ik sta heel lang onder de douche het vuil van me af te spoelen, ik voel me verward en beschaamd. Heb ik hier niet zelf op aangestuurd? Ik had veel eerder moet stoppen. Ik heb me laten aanranden, digitaal nog wel.
Ik krijg nog een laatste bericht: ‘Its a dirty job, but someone has to do it’
Ja, Jan, zo is dat. Maar ik sla even over.
Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
