Fabiënne (19) moest en zou backpacken na haar eindexamen. “Ik lach me suf om haar foto’s,” zegt haar moeder. “Ze had net zo goed naar Egmond kunnen gaan.”
Peet (54): “Toen Fabiënne in haar eindexamenjaar begon over een jaar reizen, was mijn eerste reactie ‘Nee!’ Want eng, gevaarlijk en we hebben maar één dochter. Onmiddellijk in de kramp, dus. Maar toen ik het had laten bezinken, herinnerde ik me hoe opwindend ik vroeger de tienertours met mijn vriendinnen had gevonden. Hoe ik nog álles wist van de eerste kampeervakantie met een vriendin, helemaal in de Belgische Ardennen. Afzien, maar onvergetelijk.
De wereld is groter geworden sinds de jaren tachtig, maar kinderen hebben natuurlijk nog altijd dat avontuurlijke. Dus wij schaarden ons achter het plan en leefden mee. Zij sparen en wij een beetje sponsoren zodat ze op wereldreis kon. Ik denk dat ik haar heb uitgerust alsof ze op bivak in Afghanistan zou gaan. Dat was mijn manier van loslaten, zorgen dat ze in ieder geval alles zou hebben om zich te kunnen redden.
Inmiddels is ze krap drie maanden in Thailand en vraag ik me af waarom ik in vredesnaam peperdure wandelschoenen en een survivalkitje voor haar heb gekocht, want er wordt niet gewandeld, laat staan dat er sprake is van enig afzien. Sterker nog, ze is vanuit Bangkok direct naar Chiang Mai gegaan en daar zit ze nu nog steeds. Wel is ze een keer verkast naar een ander hostel, ‘want hier is de wifi en airco beter’. Waar ik bij backpacken dacht aan rondreizen, vergezichten, nieuwe mensen ontmoeten en ervaringen opdoen, is het voor mijn dochter een schier eindeloze reeks selfies online zetten, met close-ups van artistiek melkschuim en af en toe een foto van een tempel waar ze volgens mij toevallig langskomt op weg naar het supermarktje waar ze snoep koopt, want het is steeds dezelfde, vanuit een iets andere hoek. Ze zit er gewoon de hele dag te appen en te streamen met een stel andere millennials dat het zo wel best vindt. Niets wat ze niet ook in Egmond zou kunnen doen.
Toen ik eens voorzichtig polste naar haar plannen rond de Chinese Muur, Cambodja, Bali en Australië kreeg ik als antwoord dat ze nog lang niet was uitgekeken in Thailand. Met een dag later een foto van een nieuwe tempel. Ik vond het verdacht dat ze er zelf niet opstond, want een dag geen selfie is een dag niet geleefd, hè? Via Google afbeeldingen had ik hem snel gevonden. Het ding stond op een eiland dat zeker twee dagen reizen van haar verwijderd was. ‘Als je met screenshotjes gaat werken, check dan minimaal even de locatie,’ appte ik terug. Waarna het gesprek wat kribbig werd, want ik word niet graag voorgelogen en zei vond dat ze met haar tussenjaar kon doen, wat zij wilde.
En daar had ze natuurlijk gelijk in, maar verbijsterend vond ik het wel, dat ze zo’n kans kreeg om wat van de wereld te zien, maar vooral met haar telefoon bezig was. Veilig op de bank, in een bekende backpackersbubbel. Als haar vader locaties compleet met routes voorstelt wordt daar lauwtjes op gereageerd. Soms plaatst ze een foto van twee blote voeten voor een vergezicht, die is dan van een andere backpacker, want ik weet als geen ander dat ze lange tenen heeft en geen korte stompjes.
Ik hoorde van een andere moeder met een backpacker in Zuid-Amerika dat ze die anonieme droomkiekjes onderling delen, om hun tijdlijn een beetje spannend te houden. Anders afsnijden, filtertje erover, voilà. Geen hond die het merkt, want degenen die wel rondtrekken, leggen allemaal hetzelfde parcours af. Om voor dezelfde waterval zich met een sprongetje te laten fotograferen om hun ‘unieke ervaring’ te illustreren. Het moet niet te spannend worden, namelijk.
Mijn man en ik hebben afgesproken dat we er niet over gaan zeuren, het is háár tussenjaar. Een beetje raar vinden we het wel, maar het is aan haar. Intussen lachen we ons stiekem suf om haar foto’s en pikken we de nepperds er zo uit, vooral omdat ze nogal eens vergeet haar werkelijke locatie uit te schakelen. En die is nog altijd hetzelfde. Wereldreiziger 2.0 noem je zoiets.”
Lees ook: 5 reisfouten die bijna alle 50-plus-vrouwen maken
 moest en zou backpacken na haar eindexamen. "Ik lach me suf om haar foto's," zegt haar moeder. "Ze had net zo goed naar Egmond kunnen gaan."){kind=link}