Van Miriam mag iedereen geloven wat hij of zij wil, maar val haar er niet mee lastig. Of, zoals haar zoon ooit zei: ‘Sex en religie? Doe dat lekker achter je eigen voordeur.’
LEES OOK: Fuck off met je mindfulness en Tibetaanse vlaggetjes
Ik zag ze ’s morgens al ‘scharrelen’ toen ik Willem, mijn leenhond, uitliet. Om 08.15 uur. Om kwart óver acht! In de óchtend! Jehova’s getuigen. Ik verafschuw Jehova’s getuigen. Ergerlijker opdringerige moraalriddertjes bestaan er volgens mij niet. Een beetje ongevraagd aan je deur aanbellen met hun Blije Boodschap. Ooit weleens geprobeerd om een normáál gesprek aan te gaan met een jehova’s getuige? Lukt je niet. Zelfs vriendelijk afpoeieren is al een hoop gedoe. Op alles hebben ze een weerwoord, waardoor je gedwongen wordt om nog naar ze te luisteren ook. Dat dit anno 2018 nog wordt toegestaan, is voor mij onbegrijpelijk.
Het wijkje waar ik woon is zo’n wijkje gebouwd in de jaren zestig. Het gros van de bewoners is dik in de zeventig. Altijd hard gewerkt. Nu met pensioen of levend van de AOW. Ze houden alles in de gaten maar dat vind ik wel een prettig idee die sociale controle. Een prettig rustig wijkje dus. Daar stonden ze. Keurig aangekleed. Zo’n schijnlachje, vingertje op de deurbel. Ik had onmiddelijke moeten ingrijpen. ‘Uh dames? Wat zijn jullie aan het doen? Het is 08.15 uur en een beetje weldenkend mens ziet aan deze huisjes dat er voornamelijk oudere mensen wonen. Die slapen eindelijk lekker uit tot een uurtje of half negen. Pakken dan hun krantje. Een kopje koffie erbij. En dan worden ze door jullie gestoord met jullie onzinnige verhalen. Ga weg!’ Maar ik deed het niet.
Misschien had ik het wel fout en waren het vrouwen van de thuiszorg die bij eenzame ouderen aanbelden dacht ik even. Maar nee, dat kon toch niet. Mijn intuïtie zei luid en duidelijk dat het jehova’s getuigen waren. Ze belden steeds opnieuw bij huizen aan om vervolgens minutenlang te blijven wachten totdat ze hun ‘Blije Boodschap’ konden verkondigen. Niemand deed open. Ik wandelde naar huis en wachtte af. Ik hoopte, nee ik bád (nee hoor, grapje), dat ze bij mij zouden langskomen. Ik pakte een kopje koffie, gaf Willem water en ging wachten. Na tien minuten was het prijs. Ik hoorde mijn buurman, of mijn buurvrouw al iets harder dan normaal de deur dicht slaan en ik wist: there they are! Ik deed open.
‘Goedemorgen dames.’
‘Goedemorgen mevrouw. Wij vinden het fijn om de bewoners hier persoonlijk deze folder te overhandigen…’ (Nee. Dat móéten jullie, maar ga door)
‘Jullie zijn jehova’s getuigen, toch?’ (twee paar verschrikte ogen.. Nóóit zeggen dat je jehova’s getuige bent! Anders ga je naar de hel!)
‘Ja… maar’ (ja en dus maar?)
‘En wat denken jullie wat er zou gebeuren als moslims overal aan zouden gaan lopen bellen om hun geloof aan de man te brengen?’ (ja jehova-pipo, op deze vraag ben je niet getraind, hè?)
‘Uh wat? Maar?’(….huil huil…. deze mevrouw móét ik redden anders ga ik naar de hel)
‘Maar? Niks maar. Heel Nederland zou op zijn kop gaan staan. Hou hier nu eens mee op, joh. Dat stomme aanbellen van jullie.
‘Maar mevrouw? Jezus Christus zegt…’
‘Jezus Christus? Jezus Christus zegt? Jezus bestaat helemaal niet in mijn wereld en daar ga ik jou toch ook niet mee lopen lastigvallen? Houd waar jij in gelooft lekker bij je en loop daar andere mensen niet mee lastig te vallen.’
‘Oh….nou ja…’
‘Inderdaad. Oh. Nou ja. Het is 201. De enige mensen die naar jullie luisteren zijn eenzame mensen, meestal ouderen of mensen met een psychisch probleem. Jullie maken misbruik, ja, misbruik van kwetsbare doelgroepen…’
‘Maar? Mevrouw? ( en maar blijven lachen hè die jehova-pipo’s) mogen wij u dan toch deze folder…?’
‘NEE. Wat denk je zelf? Fijne dag nog.’
Ik deed de deur rustig dicht. Willem keek mij verbaasd aan. ‘Het is goed, Willem. Vreemd volk. Maar het is goed.’ Willem liep gerustgesteld naar zijn mand. Zuchtte diep en viel in slaap.
Ik daarentegen moest de rest van de dag denken aan een oude schoolvriendin die mij ooit in vertrouwen vertelde zich te schamen dat zij, net als haar ouders, jehova’s getuige was. Dat breken met die sekte uitstoting betekende door haar familie. Dat haar vader dingen met haar deed die eigenlijk niet mochten van God. Ik had geen idee wat ze daar precies mee bedoelde.
Op jonge leeftijd koos ze ervoor om uit het leven te stappen. Ik kan mij haar naam niet meer herinneren.
BLIJF OP DE HOOGTE VAN SAAR!
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief
