Pubermoeder Daphne (49) heeft zich de afgelopen drie jaar uitgesloofd om er met Kerstmis iets van te maken: “Dit jaar zoeken ze het maar uit, ik ben er klaar mee.”
“De droom is natuurlijk gezellig met het hele gezin en de naaste familie aan tafel. Bijpraten, lekker eten, bij elkaar zijn, gedoopt in de kerstgedachte. De realiteit met een pubergezin is anders. Ik heb er drie: Jan (17), Josje (16) en Mark (14). En hoewel het geen probleempubers zijn in de zin dat ze blowen, spijbelen of kreten in hun gezicht laten tatoeëren, is het blijkbaar onmogelijk om een kerstidylle met hen te beleven.
Drie jaar geleden ging het nog, al ontpopte Jan zich destijds aan de feestelijk gedekte dis als een mini-Wilders die zijn linkse ooms in no time op de kast had. Josje verdween steeds met haar telefoon naar de wc om te klaag-appen met vriendinnen die óók door hun wrede ouders waren meegesleept naar familie. Niet gezellig, maar we hadden er ook geen last van en als pubermoeder ligt bij mij de lat toch al laag. Mark was toen nog maar elf, maar zag toch al kans om als kleine actievoerder iedereen een rotgevoel aan te praten. Over het vlees op tafel, de auto’s voor de deur, de samenstelling van het menu en de toekomst in het algemeen. Met dank aan intensieve indoctrinatie lessen over duurzaamheid en gezondheid op school. Met een beetje soebatten en milde omkoping kwamen we de dag nog aardig door.
Twee jaar geleden hadden we het kerstgebeuren al tot een middag beperkt, om het pubergebroed tegemoet te komen. En nóg zag Josje kans om gillende ruzie te krijgen met een nichtje en heeft Jan de hele tijd lopen zuigen. Pure Jingle Hell. Mark bracht een groot deel van de dag door met een koptelefoon op, wat ik normaal gesproken niet goed vind, maar wat op dat moment wel lekker rustig was. Ik schaamde me rot dat mijn kinderen zo’n stempel drukten op wat voor iedereen een leuke, relaxte dag zou moeten zijn.
Vorig jaar was een dieptepunt in mokken, zeiken en zeuren. Mijn man en ik hadden van te voren goed met ze overlegd en afspraken gemaakt. We zouden pas inhaken aan het einde van de middag, de kinderen mochten de invulling van de andere kerstdag bepalen. Het gaat bij ons vooral om mijn familie, want mijn schoonouders overwinteren in Portugal en geven niets om Kerst. Alles bij elkaar twaalf mensen, amper reistijd en hooguit vier uur in gezelschap zijn – ik meende dat die kinderen dat moesten kunnen opbrengen. Maar nee: nóg niets dan cynische opmerkingen, veel gerol met ogen en gezucht. Oma bijna in tranen, opa op het randje van boos worden en mijn man en ik waren ronduit woedend. Omdat we hen al tegemoet waren gekomen en ze toch voor het hele gezelschap de toon zetten met hun nukken en grillen.
Ik ben best bereid om te accepteren dat een tienerbrein overkookt van het grenzen willen verleggen. Maar als je de discipline hebt om vier uur non-stop te gamen of vier uur te luisteren naar het geneuzel van je vriendje over waarom Star Trek beter is dan StarWars, dan kun je je ook best een paar uur in familieverband gedragen. Al was het alleen maar om de opa en oma die altijd voor je klaar staan een lol te doen. Oók van pubers mogen best wat empathie en manieren worden verwacht.
Dit jaar ziet de kerst er anders uit. We hebben namelijk besloten dat de pubers het lekker zelf uit mogen zoeken. Overleg met hen over hoe zij het graag zouden willen, was namelijk weinig constructief. Jan wil niets, want Kerst is ‘burgerlijk, saai en iets voor paupers’. Josje heeft een nieuw vriendje aan wiens kerstschema wij ons volledig moeten aanpassen . En Mark wil gewoon met rust worden gelaten: zijn droomkerst is in bed liggen gamen, terwijl ik hem af en toe een plakje stol toeschuif. Er wordt dit jaar geen rekening gehouden met etensnukken, vriendjes en voorkeuren. Mijn man en ik maken er een leuke middag en avond van voor wie het gezellig wil hebben. Ze zijn van harte welkom om aan te schuiven, maar niet als ze zich niet een beetje aangenaam opstellen.
Dus Jan mag gerust een pizza bestellen en met zijn vrienden chillen. Mark mag gamen op zijn kamer, desgewenst met stol. En Josje mag naar haar vriendje, maar ik ga geen lekkere hapjes voor haar bewaren: je kunt niet alles hebben. Mijn man en ik kijken nu stressvrij uit naar Kerstmis. Ik heb geen knoop in mijn maag, ik loop niet allemaal noodplannen te bedenken. We gaan gewoon voor een gezellig samenzijn, voor wie erbij wil zijn. En daarna gaan we allemaal weer normaal doen.
De reactie van de kinderen op dit nieuwe plan was in eerste instantie zeer positief. Inmiddels is Jan erachter gekomen dat al zijn vrienden elders kerstfeest vieren. En heeft hij vaag laten doorschemeren misschien toch wel aan te schuiven. Josje vindt het opeens ‘best wel bizar’ om helemaal weg te blijven en heeft aangekondigd dat ze ons aan het einde van de middag mét vriendje met een bezoek komt vereren ‘en dan zien we wel verder’. En Mark ziet het gamen nog altijd erg zitten, maar sluit niet uit dat ook hij misschien alsnog wel mee zal eten. Geen probleem, er zal genoeg zijn. Blijven ze weg, dan overleven we dat ook. Misschien is dit wel het geheim van een leuke Kerst met onze pubers, om ze gewoon hun eigen plan te laten trekken en ze zelf te laten bepalen in hoeverre ze meedoen.
Iets zegt me dat ze straks alle drie aan tafel zullen zitten. Zo niet, ook goed. Een stressvrije kerst, dát is mijn cadeau.”
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
 heeft zich jaren uitgesloofd om er met de kerst iets van te maken: "Dit jaar zoeken ze het maar uit, ik ben er klaar mee."){kind=link}