Dat pestkoppen door de politie worden opgepakt – hoezo is dat erg?

-

Ella weet maar al te goed hoe het is gepest te worden. En begrijpt dan ook niet dat deskundigen het toch wel héél erg vonden dat een stel etterbakken door de politie is opgepakt. Hoezo, omgekeerde wereld? “Niks geen knuffels voor de pesters, gewoon een taakstraf, graag.” 

In Brielle zijn twee tienermeisjes door twee andere meisjes mishandeld en gepest. En wel zo erg dat ze niet meer naar school durfden. Agenten hebben de daders op school opgehaald, onder het toeziend oog van de andere kinderen. Ze zijn – in tegenstelling tot hun slachtoffers – niet geslagen of uitgescholden, alleen maar rustig afgevoerd. Leermomentje, lijkt me zo. Hoogleraar sociologie René Veenstra is het daar niet mee eens: “Ik denk niet dat we deze kant nu massaal op moeten,” zei hij tegen RTL Nieuws. “Pesten is een groepsproces. Het mooiste is, als het mogelijk is, om dit met de groep te bespreken die ermee te maken heeft.”

Zo zoet. ‘Het met de groep bespreken.’ Alsof er in Nederland geen miljoenen worden verspild aan pestprotocollen die draaien om groepswerk. En toch wordt er meer gepest dan ooit. Misschien moet je dan eens kritische vragen gaan stellen over je pestaanpak. Er was nog een deskundige die een duit in het zakje deed. “Zowel slachtoffers als pesters zijn enorm kwetsbaar,” zei socioloog Gijs Huitsing van de Universiteit van Groningen. De impact van deze actie is zo heftig.  De gevolgen die dit op de pesters en de slachtoffers kan hebben, zijn eigenlijk niet te overzien.”

Is het heel erg dat ik de ‘kwetsbaarheid’ van de pesters met een korreltje zout neem? Ze voelden zich machtig door het pesten, het gaf hen een kick, anders waren ze er niet meer doorgegaan. Ze gedroegen zich bewust wreed en ongepast tegenover leeftijdgenoten. En het was niet eenmalig, het was doelbewust en gepland. Ik vermoed dat hun slachtoffers zich aanzienlijk kwetsbaarder hebben gevoeld. Wat me enorm stoort aan beide reacties is dat de pesters en slachtoffers over één kam worden gescheerd. Als er niet gepest was, waren er geen slachtoffers. Punt. Iedereen heeft het er altijd maar over dat gepeste kinderen ‘weerbaarder moeten worden’ en dat pesters ‘hulp’ moeten krijgen. Hoezo, omgekeerde wereld? Op welke manier zit daar zelfs maar een greintje rechtvaardigheid in?

Nee, deskundologen, pesters mogen best met veel vertoon worden opgepakt door de politie om een punt te maken dat hun gedrag ontoelaatbaar is. Als er, zoals hier, fysiek geweld is gepleegd, is dat gewoon strafbaar en moet het via de politie voor de rechter komen. En niks geen knuffels voor de pesters, gewoon een buitengewoon onaangename taakstraf, graag. Met hulp in de vorm van verplicht een jaar in groepstherapie. Mét hun ouders, die ook wel iets bij te leren hebben als je dit soort mensen meent te moeten afleveren in de maatschappij. En in een later stadium een excuus-sessie met de slachtoffers en hun ouders, om het uit te praten en hopelijk op een redelijk normale manier verder te kunnen.

Het spijt me als dit misschien niet de meest genuanceerde post ooit is. Ik ben zelf van mijn zevende tot mijn twaalfde erg gepest. Mijn spullen werden kapot gemaakt, ik voelde me nooit veilig, ik haalde expres lage cijfers om maar niet op te vallen, de dagen dat ik genegeerd werd, waren mijn gouden dagen. Ik tel mijn zegeningen dat ik op de middelbare school een doorstart heb kunnen maken met andere mensen waarmee ik prettigere ervaringen en een beetje zelfvertrouwen kon opbouwen.

Kom bij mij echter niet met die lulkoek aan ‘dat pesters eigenlijk ook slachtoffers’ zijn. Of dat het erg is als je, na anderen zowel fysiek als mentaal hebt beschadigd, door de politie wordt opgepakt. Dat is niet zielig, dat is een béétje genoegdoening voor de slachtoffers. Ik wens de rechter straks veel wijsheid en hoop niet dat die ze ‘zo al erg genoeg gestraft vindt’ en de pesters ermee laten wegkomen. En ik wens de heren sociologen een empathie-implantaat, want ze hebben duidelijk geen flauw benul wat het is om gepest te worden.

gifgif
Ella Vermeulen
Ella Vermeulen
Ella Vermeulen (58) is journalist, dienaar van vier teckels en twee poezen, verslaafd aan tiara’s, internet, het nieuws en alles waarin teveel calorieën zitten.

RECENTE ARTIKELEN