Overpeinzingen van een beginnende zzp’er

13 maart 2017

Juliette is net de helft van haar baan kwijt. En dus moet ze als zzp’er aan de slag. Een mooi moment om zich af te vragen: zou ik niet nog wat anders willen? En zo ja, wat dan?

LEES OOK Ik ben eruit gewerkt omdat ze me te oud vonden

‘Weet je wat jij moet doen?’ zei een vriendin, ‘je moet een lijstje maken van wat je vroeger wilde worden, toen je kind was. Dan kom je bij je diepste verlangens en mogelijkheden.’ Dat leek me wel wat. Dus:

WAT IK VROEGER WILDE WORDEN ALS IK LATER GROOT WAS

Verpleegster.
Daar moet ik nu dus niet meer aan denken. Ik val al flauw bij één druppel bloed. En ik heb mateloze bewondering voor al die verpleeghulpen die mijn oude moeder of mijn zieke man op de wc zetten of injecties gaven of hun bed verschoonden en daar een schijntje voor betaald kregen, dat zou ik nog geen week volhouden.
Stewardess.
Tja. Je vliegt wel de hele wereld over. Maar je ziet toch vooral vliegtuigen en vliegvelden, want je mag veel minder dan vroeger nog even leuk rondneuzen in zo’n ver land. Voor de rest ben je toch al gauw de voetveeg van verwende en vervelende passagiers, en dan moet je er ook nog bij glimlachen in een strak pakje. Trouwens, met mijn gewicht pas ik helemaal niet meer in zo’n strak pakje. En moet ik bijbetalen om mee te mogen.
Prinses.
Nog huwbare ouwe prinsen, ergens? Nee, dacht ik al.
Vogelkenner.
Serieus. Dat wilde ik vroeger worden. Korte tijd. Zéér korte tijd. Ik erfde een verrekijker van mijn opa en tuurde over de hei, naarstig op zoek naar de Siberische braamsluiper. Vogelherkenboekje in de zak. Heb ik geloof ik drie weken volgehouden. Geen Siberische braamsluiper gezien. Daarna was ik definitief een stadsmeisje dat het liefst bij de verwarming bleef zitten met een fijn boek (niet over vogels).
Moeder.
Ja, dat is dus de categorie dat-gaat-’m-niet-meer-worden.
Beroemde schrijfster.
Ja! Dat kan nog. Moet ik toch wel serieus beginnen, alleen. En voordat ik beroemd word: honger lijden, want dat boek moet eerst geschreven maar de kost moet ook tegelijkertijd verdiend – en ik slaap ook zo graag, tegenwoordig, en een Netflixje en af en toe even zoenen met mijn man, dat hoort er toch ook bij. Als ik dat zo op een rijtje zet, denk ik niet dat ik het in me heb.

Nou. Kwam ik nu dichter bij mijn diepste verlangens en mogelijkheden, zoals mijn lieve vriendin zei? Welnee. Maar hee, ik ben nog maar 54, ik heb nog een heel (nou ja iets minder dan een half) leven voor me. Dus ik heb de vraag anders gesteld en hij klonk meteen een stuk beter:

WAT WIL IK WORDEN ALS IK LATER GROOT BEN?