Oscarwinnares Frances McDormand (60) is niet bang om woedend te worden

-

Toen actrice Frances McDormand daar stond met haar Oscar en alle vrouwen in de zaal vroeg op te staan, knapte Juliette uit elkaar van trots en blijdschap. 

Yes! Frances McDormand heeft de Oscar voor beste actrice gewonnen. Reden voor een taartje bij de koffie. Ik at nooit taartjes ter ere van andere actrices, hoe goed ik ze ook vond. Ik eet een taartje omdat Frances McDormand veel meer is dan zomaar een actrice.

Een paar dagen geleden zag ik haar in de film Three Billboards outside Ebbing, Missouri, in de rol waarvoor ze de Oscar kreeg: Mildred, een verscheurde moeder die op confronterende wijze aandacht vraagt voor de onopgeloste verkrachting van en moord op haar dochter. Eigenlijk is ze een bonk verdriet die een uitlaatklep vindt in woede: ze rouwt maar gedraagt zich keihard en heeft mededogen voor niemand die haar daarbij in de weg staat.

Ze is niet mooi, je ziet dat ze lelijker is geworden door het leed. Gekleed in een blauwe overall, het grijze peper-en-zout-haar opgeschoren in de nek en de rest met een elastiekje achter op het hoofd in een lelijk ministaartje vastgebonden, getekend, oud geworden, make-uploos. Een vrouw die niet per se aantrekkelijk of aardig gevonden wil worden en haar boosheid niet onder stoelen of banken steekt – een heel ‘onvrouwelijke’ rol, zoals ik ergens tot mijn verbazing las; woede is blijkbaar onvrouwelijk.

Daar stond ze dan, met een Oscar in haar hand, die ze even op de grond zette en over zijn bolletje aaide omdat ze beide armen nodig had om haar woorden kracht bij te zetten. ‘Ik begin te hyperventileren. Misschien moet iemand me straks oprapen, want ik heb nog een en ander te zeggen,’ begon ze haar speech. Nadat ze een aantal mensen had bedankt, zei ze: ‘En nu wil ik even wat laten zien. Willen alle vrouwelijke genomineerden uit alle categorieën even samen met mij opstaan in deze zaal? Meryl, als jij begint, doen ze het allemaal.’ Tientallen vrouwen stonden op.

‘Kijk goed om u heen,’ zei ze, ‘want wij hebben allemaal verhalen te vertellen en projecten die gefinancierd moeten worden. Babbel er niet met ons over op de feestjes, maar nodig ons over een paar dagen uit op uw kantoor – of u kunt naar onze kantoren komen, als u dat beter uitkomt – en dan vertellen we u er alles over.’ En ze eindigde met een oproep aan alle mensen met macht in de filmwereld (en die zaten daar natuurlijk allemaal) om een inclusion rider te eisen als ze aan een film zouden meedoen: een clausule in het contract waarin diversiteit in wordt geëist voor iedereen die aan de film meewerkt.

Na de uitreiking, achter de schermen, werd haar gevraagd of ze het niet prachtig vond, dat vrouwen nu ‘een trend’ zijn in filmland. Even zag je een Mildred-achtige woede in haar ogen oplaaien toen ze antwoordde: ‘Vrouwen een trend? Niks trend. African Americans een trend? Niks trend. Het verandert, nú.’

Ha! Daarom ben ik zo blij dat zij die Oscar heeft gewonnen. Frances McDormand maakt zichtbaar dat een vrouw geen begeerlijk jong poppetje hoeft te zijn om het  te maken. Dat het interessanter is op je hersens, je oprechte gevoel en je vaardigheden te vertrouwen. Dat je verder komt als je het heft in eigen hand neemt. Dat dat zelfs in 2018 allemaal nog niet vanzelfsprekend is en dat je dus je stem moet verheffen – ook, en vooral, als je het al gemaakt hébt, om andere vrouwen te helpen vooruit te komen.

Daar stond ze, zestig jaar oud, grijs haar, in een mooie hooggesloten jurk in plaats van zo’n geil decolleté-ding, niet gelift of dichtgeplamuurd, met een gezicht vol vuur en karakter, ze heeft het gemáákt en ze strijdt voor het recht van vrouwen om hetzelfde te doen. Frances McDormand is meer dan zomaar een actrice. Ze is een rolmodel.

Ga kijken, die film, en wees niet bang woedend te worden.

Kijk hier naar de volledige speech van Frances McDormand:

beeld screenshot YouTube

gifgif
Juliette Berkhout
Juliette Berkhout
Juliette Berkhout (55) is laatbloeier van beroep. Ze kreeg haar eerste vriendje pas ná de middelbare school, begon pas na haar studie voorzichtig te schrijven en werd pas echt gelukkig toen ze twee weken voor haar veertigste verjaardag haar tweede man ontmoette. Heeft nu dus haast om de rest van het leven zo veel mogelijk te omarmen. Motto: het leven is te kort voor vieze diëten, de sportschool en saaie jurkjes.

RECENTE ARTIKELEN