Hallo, zullen we nooit meer zeggen: ‘Ik moet mijn grenzen bewaken.’ Zeg gewoon eerlijk dat je hartstikke lui bent of ergens absoluut geen zin in hebt.
Ik check in het weekend geen werkmails. Ook slaap ik niet in tenten. Een borrel waar ik moet staan, houd ik na een uur voor gezien. En dit zijn nog maar een paar voorbeelden van bullshit-dingen waar ik niet meer aan meedoe.
Maar wat ik nooit doe is zeggen: ‘Ik moet op mijn grenzen letten.’ Ik word gek van al die vrouwen die in hypnotherapie gaan, een cursus Zijns-oriëntatie doen of een weekend Lach-jezelf-vrij in Zuid-Frankrijk volgen, en na terugkomst beweren dat ze voortaan hun grenzen zullen bewaken. Nooit hoor je een voornemen als ‘harder werken’ of ‘vaker bij de bejaarde buren langsgaan’ of ‘mijn man een keer laten uitpraten.’
Ik ken een vrouw die tijdens een familievakantie niet ingedeeld wilde worden in de afwasdiensten, want dat kon ze niet opbrengen na de moeilijke tijd die achter haar lag. Ik heb een familielid dat telkens op het laatste moment afzegt want haar hoofd zit vol. Ik ken een officemanager die zich tot wanhoop van de baas weigert te haasten want dan gaat ze over haar grenzen (ze zit inmiddels werkloos thuis, maar dat terzijde).
Alle grenzen op een stokje, soms moet er gewoon een project afgemaakt, een afwas gedaan, een oude moeder worden geholpen. Mensen die afhaken met hun grenzen als excuus, doen alsof ze daar niets aan kunnen doen. Het lijkt volledig buiten hen om te gaan. De meeste grenzen worden echter niet opgelegd, je bepaalt ze gewoon zelf. Jij stelt je prioriteiten en maakt eigen keuzes en die kunnen ook nog eens voortdurend veranderen.
Ik moet mijn grenzen bewaken betekent gewoon dat je ergens geen reet zin in hebt. Het kan heel verfrissend zijn daar eerlijk over te zijn. Zeg gewoon tegen je werkgever dat je niet meedoet aan werkuitjes omdat je daar een pokkenhekel aan hebt. En tegen je broer dat hij ook voor jullie oude moeder moet zorgen omdat je het idioot vindt dat jij er in je eentje voor opdraait.
In Friends antwoordt Phoebe op de vraag of ze wil helpen met verhuizen: “Oh, hartstikke leuk. En wat jammer dat ik niet kan, omdat ik er geen zin in heb.”
Laten we hier allemaal op oefenen. En plechtig beloven dat we het nooit meer over onze grenzen zullen hebben. Echt nooit meer.
Lees ook: Sta nooit onverwacht bij Miriam op de stoep (tenzij je een hartklap wilt krijgen)
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
