Het is de schuld van haar moeder (75) dat Miriam vrouwen in de overgang altijd zeikwijven vond die hysterisch uit het raam hingen en het hoofd in het vriesvak stopten. En nu heeft ze berouw en geeft ze schriftelijke workshops in opvliegers.
Van de ene op de andere maand werd ons mam niet meer ongesteld en dat was dat. Ze stopte nooit haar hoofd in een vriesvak, zat ook niet op de bank met een natte doek op haar bol en wapperde al helemaal niet met een willekeurig boek om vervolgens als een dol schaap haar kleren uit te trekken en de tuin in te stormen.
Nee, madammeke leerde mij heel veel maar dat niet. En dat is jammer, want ik was graag voorbereid geweest op de gruwelen van de menopauze. Vandaar deze minicursus voor onwetenden.
Vraag 1. Hartstikke leuk, maar hoe voelt een opvlieger nou precies?
Dat scheelt van persoon tot persoon. Een kleine bloemlezing van mijn vriendinnen:
- Alsof je in de fik staat.
- Een soort van kernexplosie in je lijf.
- Dat je je verbonden voelt met een frituurpan.
- Alsof iemand je heeft ingetapet met huishoudfolie zodat je eerst niet kunt transpireren en dan ineens wel.
- Als een frikandel die uit de olie wordt gehaald.
- Alsof je wordt betrapt wordt bij het stelen van een snoepje waardoor je rood wordt en het zweet je uitbreekt.
- Ik heb geen idee. Kan er nog niet over meepraten (antwoord van mijn vriendin Claudia. Ik hoop dat ze mij op een dag huilend opbelt om haar excuses aan te bieden).
Zo dus:
Vraag 2. Hoe weet ik of iemand een opvlieger heeft?
Dat is vrij moeilijk omdat niet elke vrouw daar openheid van zaken over geeft. Toch zijn er een aantal kenmerken in de vorm van de drie G’s.
- Gelaat. Plotseling wordt het slachtoffer knalrood.
- Gebiedsverplaatsing. De desbetreffende persoon verplaatst zich plotseling naar een kouder gebied (bijvoorbeeld Antarctica).
- Gevloek. Vrijwel altijd wordt er een of andere god ter verantwoording geroepen.
Vraag 3. Hoe kan ik als partner/huisgenoot/werkgever/collega de helpende hand bieden?
Het allerbelangrijkste dat u kunt doen na het constateren van de drie G’s:
- Doen alsof er niets aan de hand is.
- Niet lachen.
- Niet naar de desbetreffende persoon staren.
- Niet benoemen wat je ziet of denkt te zien. Dus niet: “Wauw je wordt helemaal rood, heb je soms een opvlieger?” Niet. Doen.
- Schaf een ijsblokjesmachine aan. Vervolgens stop je elke avond een aantal ijsblokjes apart in plastic recyclebare (!) zakjes. Die bewaar je in een koelbox. Draag er zorg voor dat deze koelbox met plastic recyclebare (!) zakjes altijd binnen handbereik is. Constateer je de drie G’s (gelaatskleurverandering, gebiedsverplaatsing, gevloek), overhandig quasi nonchalant een van de in plastic recyclebare (!) zakjes gevuld met ijsblokjes.
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
