De man van Ellen (59) is op zijn 64e met pensioen gegaan. Nu is hij altijd thuis en wordt Ellen stapelgek.
Lees ook: Miranda kreeg een erfenis en kocht een fijn huisje in Frankrijk
‘Ik zei nog: ‘Moet je niet een hobby nemen?’ Mijn man is niet echt van het actieve soort. Niet bijzonder sociaal of betrokken bij de maatschappij, voor hij met pensioen ging besteedde hij zijn tijd aan zijn werk – hij was accountant –, televisiekijken en af en toe wielrennen. En mij op mijn vingers kijken in het huishouden, want hij is een enorme pietje precies. Wat wil je ook, met zo’n baan. Begrijp me niet verkeerd: we hebben het prima samen. Maar wel zolang hij lekker vijf dagen per week op kantoor was.
Maar goed, er was een regeling, hij kwam ervoor in aanmerking en voor ik het wist was het beklonken: hij kon op zijn 64e met pensioen zonder dat hij veel hoefde in te leveren. Je wordt geacht daar blij mee te zijn, dus ik deed opgetogen, maar dacht meteen: wat gaat-ie dan de hele dag doen? Ik ben gewend aan mijn vrijheid. Ik werk drie dagen per week in de zorg, de rest van de tijd kan ik lekker m’n gang gaan. Doe ik thuis m’n dingetjes, spreek af met een vriendin of ik ga naar m’n dochter om mijn kleinkind te knuffelen. Het huishouden doe ik op mijn manier en als mijn man niet thuis is, want hij weet alles beter maar steekt zelf geen poot uit.
Lees ook: ‘Voor het eerst in m’n leven ben ik aan de man’
Toen ik vroeg of hij niet een invulling voor zijn tijd moest verzinnen, keek hij me bevreemd aan. ‘Ik heb toch hobby’s?’ Dat wielrennen dus, maar dat doet hij amper. Hooguit eens in de twee weken gaat hij een ochtendje weg. Heerlijk, even m’n huis voor mezelf. Verder wil hij ineens overal invloed op. Hij staat erop dat hij de boodschappen doet, maar over alles wat ik op het lijstje zet, heeft hij zelf een mening. Dat hebben we niet nodig, van dit nemen we een ander merk. Maar dan wel met de helft van de ingrediënten voor het avondeten thuiskomen. Als ik daar geïrriteerd van word, hebben we meteen bonje, want ik kan het toch wel een beetje waarderen dat hij naar de supermarkt gaat? Nou, nee, en ik heb er ook niet om gevraagd.
Wat hij niet doet, is schoonmaken. Prima, ik heb er geen hekel aan, dus ik doe het. Maar dan wel achter me aanlopen of achteraf controleren. En me dan als in een soort functioneringsgesprek vertellen wat ik de volgende keer beter – lees: op zijn manier – moet doen. Hallo hé, alsof ik niet al vijfendertig jaar poets, en het is altijd schoon geworden.
Ik heb inmiddels allemaal folders besteld. Cursussen, clubjes, vrijwilligerswerk: ik ga hem ermee om zijn oren slaan. Het maakt me niet uit wat hij gaat doen, als hij maar iets gaat doen. Voor ik hem wurg met de slang van de stofzuiger.’
Lees ook: Marleen is rijp voor Help, Mijn Man is Klusser
 is op zijn 64e met vervroegd pensioen gegaan. Nu is hij altijd thuis en wordt Ellen stapelgek van hem.){kind=link}