Marjolein hielp een vrouw die in elkaar zakte in de trein. Ze wist nog wel iets van een oude cursus, maar niet veel. En dus besloot ze haar EHBO-kennis op te frissen. Maar of dat nou zo’n goed idee was…
LEES OOK: Waarom ik mensen haat die altijd ziek, zwak en misselijk zijn
Toen mijn oudste pas geboren was en ik elke minuut van de dag bang was dat ik hem uit mijn handen zou laten vallen of anderszins onomkeerbare schade zou berokkenen, heb ik een EHBO-cursus gevolgd. Speciaal gericht op kinderen.
Mocht mijn zoon zich dan toch van de commode af weten te wiebelen net op het moment dat ik de spetterpoep van de muur aan het vegen was, dan wist ik wat me te doen stond. Niet oppakken, maar zelf laten opstaan! Eerst water, de rest komt later! Kleren aan laten, luier uitdoen! Huilt hij, dan ademt hij!
Ik bleek gaandeweg de opvoeding toch handiger dan ik dacht en over onverwacht snelle reflexen te beschikken. Meer dan pleisters en een ‘kusje-over’ heb ik niet hoeven inzetten, gelukkig. Nadeel is wel dat ik eigenlijk niet meer weet wat ik in een echt noodgeval zou moeten doen.
Een tijdje terug stond ik in de trein toen voor mijn ogen een jonge vrouw in elkaar zakte. De stabiele zij-ligging, die wist ik nog wel, ongeveer. Checken of ze ademhaalde lukte me ook nog en goddank deed ze dat. Ze kwam snel bij. Oververmoeidheid, lage bloedsuikerspiegel, niet ontbeten, wat het was wist ze zelf ook niet. Maar als ze echt wat mankeerde, een hartaanval of iets anders, dan had ik haar niet goed kunnen helpen, realiseerde ik me.
Een opfriscursus dus. Van dokter Bernard, ik verzin het niet. Kort en krachtig en to-the-point. Hoe reanimeer je, hoe werkt de AED, wat doe je bij verdrinking of een epileptische aanval. Alle veel voorkomende narigheid kwam aan bod. Nu kan ik dus de Automatische Elektrische Defibrillator bedienen. Ik kreeg er meteen Grey’s Anatomy-beelden bij. Al leek wat wij in dat zaaltje deden in de verste verte niet op de kunsten van Dokter McDreamy. Je plakt twee elektroden op de borstkas, drukt een knopje in en doet gewoon wat het apparaat zegt. Niks ‘Clear!’ of ‘340 volts, now!’, maar: ‘Druk nu de groene knop in.’ Bovendien doet zo’n AED het niet als iemand de patiënt nog vast heeft, want dan registreert hij de hartslag van de vasthouder en concludeert de AED dat een elektrische schok niet nodig is.
Wie A zegt, moet ook B zeggen, vond ik. En dus installeerde daags na de cursus een appje op mijn telefoon waarmee ik me als reanimatie/AED-hulpverlener registreerde. Bij een hartaanval zijn de eerste minuten cruciaal, hoe eerder er hulp is, hoe hoger de overlevingskans. Als iemand in mijn omgeving een hartaanval krijgt, krijgen alle burgerhulpverleners in de buurt bericht. Moeten we aan de bak. Een leven redden.
En daar krijg ik nou hartkloppingen van.
BLIJF OP DE HOOGTE VAN SAAR!
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief
