De 77-jarige moeder van Maartje trekt zich niks aan van de buitenwereld en loopt rond in stokoude kleren. In tegenstelling tot haar ijdele, neurotische dochter.
LEES OOK 23 dingen die onze grootmoeders nooit zouden geloven
Mijn moeder is een echte no-nonsense vrouw. Status en geld boeien haar niet, en uiterlijk nog minder. Vroeger knipte en verfde mijn vader haar haren in de schuur: meestal scheef, oranje en donkerrood door elkaar, soms nog een stukje grijs zichtbaar, maar ‘dat ziet toch niemand en we hebben mooi zestig euro uitgespaard’.
Kleding moet praktisch zijn en lekker zitten. Ze loopt rond in een blouse die ik als vijftienjarige van mijn eerste kleedgeld kocht, want die is ‘nog goed’. En weer helemaal hip, dat dan weer wel. Op een compliment heb ik haar nooit kunnen betrappen. Toen ik eens vroeg: ‘Mam, vind je mij eigenlijk knap?’ Zei ze: ‘Nou ja, wat is knap? Je bent geen fotomodel, maar je ziet er leuk uit.’
Ze werkte altijd en heeft na haar pensioen nog even de kunstacademie gedaan. Behoefte aan erkenning heeft ze niet. Ze doet iets omdat ze het leuk en belangrijk vindt, niet om indruk te maken op een ander. Ze stond in de zestiger jaren niet op de barricades en heeft haar beha nooit verbrand (zou ze zonde van de beha vinden).
Ik verschil in bijna alle opzichten van mijn moeder. Ik ben ijdel, neurotisch en trek me veel te veel aan van wat anderen van me denken. Ik betaal me scheel aan kappers, waxers, make-up, kleding en wat al niet meer zij. Als ik op een feestje ben en de max van twee glazen wijn ruimschoots hebt overschreden, heb ik het rete naar mijn zin en voer ik het hoogste woord om me vervolgens drie dagen lang vreselijk te schamen uit angst ‘te aanwezig’ te zijn geweest. Ik wou dat ik iets meer op mijn moeder leek. Dat ik wat minder van mezelf zou moeten en wat meer lak zou hebben aan de buitenwereld.
Gelukkig heb ik één eigenschap wel van haar geërfd: ik kan eten wat ik wil en word niet dik. Mijn moeder eet brood met roomboter, gebakken ei en daarop nog eens mayonaise. Gebakken aardappelen glimmend van de olie en gehaktballen zo groot als tennisballen. Bonbons zijn favoriet, net als appelflappen met slagroom, Belgisch bier en friet. Ik let ook nergens op en we zijn allebei zo slank als een den, totale skinny bitches. Haat me erom, je zal de enige niet zijn. Sterker nog, ik vind het ook onuitstaanbaar. Maar het is verrukkelijk.
Vandaag is mijn moeder jarig. Ze wordt 77 en we eten slagroomtaart. Ze draagt haar vale okergele broek die ze al drie keer heeft versteld. Haar hond en kippen scharrelen rond de tuintafel. Mam en ik stoppen tegelijk een groot stuk taart in de mond en kijken elkaar aan. Ik lach. Er is veel meer om dankbaar voor te zijn dan die snelle stofwisseling.
Niets meer missen van Saar?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief.
