Patricia (54): ‘Ik word stapelgek van die pubers’

-

Elke week op Saarmagazine.nl: een leuke vijftiger aan het woord over haar leven. Deze week Patricia (54): ‘Als ik boodschappen heb gedaan, is de kast ’s middags alweer geplunderd.’

LEES OOK:  “Ik zou niet weten waarom ik met zo’n hangkop zou moeten rondlopen”

“Een ‘oudere moeder’, zo werd ik gezien toen ik mijn kinderen kreeg. 38 was ik bij de eerste, 39 bij de tweede, lekker dicht op elkaar. ‘Succes als ze peuter zijn,’ zeiden mensen tegen me. Want achter ze aan rennen, dat zou vermoeiend zijn. Vond ik niet, ik had energie voor tien, voelde me nooit oud. Ha, toen nog niet.

Wat ze beter hadden kunnen zeggen was: ‘Succes als ze puber zijn.’ Want nu zijn ze zestien en vijftien en word ik stapelgek. Dat is misschien erg om te zeggen, maar een andere omschrijving heb ik niet. Sta-pel-gek. Ze hangen op de bank, verrichten minimale inspanning voor het leven in het algemeen en school in het bijzonder, klagen steen en been over hoe moe ze zijn en als het eten niet naar wens is. Maar blijkbaar is het niet dramatisch genoeg om weg te gaan, want de bank is de plek waar ze leven, als ze zich tenminste niet op hun kamers terugtrekken om snoeiharde muziek te luisteren of te chillen met hun vrienden die zonder het te vragen mijn koelkast leegeten.

Ik ben van het soort dat lang haar mond houdt en dan ontploft. Wanneer dat gebeurt, klinkt er vooral veel gezucht. Niet alleen van de pubers, ook van mijn man. ‘Wat doe je nou hysterisch’, hoor ik dan. Hij heeft makkelijk praten, met zijn fulltime baan. Ik ben maar twee dagen per week weg. Ik heb al gevraagd om meer uren bij mijn werkgever.

LEES OOK: Iedereen blijft Diana maar vragen: moet jij geen man? 

Mijn moeder, ze is 79, zei laatst: ‘Je hebt het ook wel een beetje zelf gedaan.’ Te veel gepamperd, het geijkte cliché. Misschien is het ook niet nodig dat ik ‘s ochtends hun broodtrommels klaarmaak. Maar dan is er tenminste nog een kans dat ze op tijd op school verschijnen, ook wat waard. Hoewel je natuurlijk altijd maar moet afwachten of ze het opeten. Of lekker genoeg vinden. Of dat het genoeg is. Want honger hebben ze ook altijd. Als ik boodschappen heb gedaan, is de kast ’s middags alweer geplunderd.

Oké, het is natuurlijk niet alleen maar ergernis. Soms zit mijn huis op zaterdagavond vol met zestienjarigen, amper droog achter de oren maar overtuigd dat ze de wijsheid in pacht hebben. Dan kijk ik rond en denk ik: ach puppy’s, toch. Het valt ook niet mee om puber te zijn.’

LEES OOK: Simone liet haar oogleden liften en schrok zich kapot 

gifgif

RECENTE ARTIKELEN