Irma vindt het prachtig hoor, dat we leven in geëmancipeerde tijden, maar van haar had het niet per se gehoeven. Ze was net zo lief een jarenvijftigvrouw geweest.
In 1969 verbrandden Dolle Mina’s hun beha. Voor mij persoonlijk hoefde dat niet, maar ik was dan ook nog een peuter. Bijna vijftig jaar later leef ik dankzij het feminisme het leven van een geëmancipeerde vrouw. Ik hoef niet meer thuis te blijven en het huis picobello in orde te hebben. Ik mag de hele dag buitenshuis werken, vijf dagen per week en ’s avonds of in het weekend het huishouden doen. Hoera.
Hadden onze moeders en grootmoeders het dan zo slecht? Oké, ze werden geen minister-president of directeur van Shell, maar dat ben ik ook niet geworden. Ik moet er zelfs niet aan denken. Onze moeders deden het huishouden, de hele dag. Voordeel: geen stoffige plinten en vette keukenkastplankjes. Altijd fris ruikende gordijnen, een glanzende badkamer, opgemaakte bedden, heerlijk.
Hoe lang deden ze over dat poetsen? Drie uur per dag? Tussen de middag wat boterhammen smeren voor de kinderen, afwasje doen en dan hadden ze nog uren over. Konden ze een beetje in de tuin rommelen, boodschappen doen, een boek lezen of met de buurvrouw aan de sherry. Om vijf uur namen ze een pepermuntje om de alcohollucht te maskeren, zetten zijn pantoffels klaar en de aardappels op, en voilà: ze waren de perfecte jarenvijftigvrouw.
Ze hoefden geen mening te hebben over het kabinet, hun mooi gekrulde hoofdje niet te breken over de toestand in de wereld en niemand verwachtte dat ze ook nog geld inbrachten. Daar zorgde manlief voor. En manlief hoeft ’s avonds niet te koken, te stofzuigen of de zwabber langs de plinten te halen (hij moest alleen de vuilnisbak buitenzetten, dat is sinds mensenheugenis mannenwerk). Om acht uur kreeg hij een kopje koffie en een koekje bij het Journaal, om negen uur een biertje, om tien uur naar bed. Met een vrouw die nooit te moe was of hoofdpijn had. Prima deal, lijkt mij.
Je zou je ontzettend vervelen als jarenvijftigvrouw, zeggen mensen om mij heen. En dan beginnen ze over een zinvol leven, je eigen geld verdienen en gelijkheid tussen de seksen. Maar die rust … het lijkt me zo heerlijk. Niet én kinderen én baan én huishouden én honderd clubjes én een sociaal leven. Toen mijn kinderen nog jong waren, moest ik als alleenstaande moeder wel werken. Ze hebben het overleefd, maar ik herinner me mijn slapeloze nachten omdat ze al heel jong alleen naar school moesten fietsen en thuiskwamen in een leeg huis. De halsbrekende toeren die ik uit moest halen in vakanties, op vrije schooldagen en als ze ziek waren.
Hoe heerlijk moet het zijn alleen de fles sherry terug in de kast te hoeven zetten en er te kunnen zijn voor je kinderen. Dank je wel voor alle moeite, lieve feministen. Maar had mij maar in de jaren vijftig gelaten.
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
