José (57) viel na haar scheiding voor een twaalf jaar oudere man met wie ze nog vele leuke jaren hoopte te hebben: “De realiteit is dat er volgende week beugels in de douche worden geplaatst en ik meer zijn mantelzorger ben dan zijn minnares.”
“Na mijn scheiding wilde ik heel graag weer een relatie. Om mezelf – en ook wel een beetje mijn ex – te bewijzen dat ik het waard was om van te houden. Maar ook omdat ik na dertig jaar getrouwd te zijn geweest niet zo goed wist hoe ik het in mijn eentje moest rooien. Ik ben een gezelligheidsdier, ik hou van dingen samen doen.
Het daten was spannend, maar niet altijd leuk. Veel mannen wilden eigenlijk alleen maar sex en verder geen gedoe. Daarom viel Harold me na een jaar vol teleurstellingen zo op. Hij gedroeg zich als een echte heer en onze eerste afspraakjes waren ontzettend leuk. Een boottocht op de Vecht, uit eten, naar de schouwburg. We konden fijn met elkaar praten – hij had het niet alleen over zichzelf maar toonde ook belangstelling voor mij.
Enige minpunt: hij was ruim twaalf jaar ouder dan ik. Net 66 toen ik hem leerde kennen. Met pensioen, gescheiden, volwassen kinderen. “Als jij 68 bent, is hij tachtig,” waarschuwde mijn zoon. “Nu merk je nog niets van het leeftijdsverschil, maar dat kan zomaar veranderen.”
Ik dacht: we leven nu. Ik kan ook morgen een hersenbloeding krijgen, we zien wel. En ging met Harold in zee. Huis verkocht, bij hem ingetrokken, samen welgeteld zeven zorgeloze maanden gehad voor hij begon te kwakkelen. Hij werd snel moe. Zwakke rug, iets wat me bij het vrijen ook al was opgevallen omdat ik meestal het zware werk moest doen. Verzakte wervels, zei de specialist. Daar kwam een gevoelloze voet bij die lopen nog lastiger maakte. Harold kreeg last van zijn prostaat, wc-bezoek werd een obsessie. Hij slikte vrouwelijke hormonen om de groei van de prostaat af te remmen en daarvan kreeg hij emotionele buien die ik niet echt sexy vond. Omdat bewegen steeds moeilijk werd, ging zijn conditie snel achteruit.
Lang verhaal kort: we zaten niet meer op terrasjes maar in de wachtkamer van de uroloog. Ik werd zijn mantelzorger in plaats van zijn minnares. Ik heb met Harold te doen, hij heeft dit ook niet gewild. Wat ik hem wel kwalijk neem is dat hij toen het tussen ons serieus werd niet eerlijk heeft gezegd dat hij al pilletjes tegen van alles slikte en niet in orde was. “Ik was bang dat je op me zou afknappen”, zegt hij. Wat menselijk is maar ik had toch graag de keuze gehad. Ik kan namelijk niet zomaar bij hem weg, ik heb mijn huis verkocht en ben financieel deels afhankelijk van Harold. Bovendien vind ik hem een schat en wil ik hem niet zomaar in de steek laten.
Dit zijn niet bepaald de gouden jaren die ik voor ogen had. De realiteit is dat er volgende week beugels in de douche worden geplaatst waaraan hij zich vast kan houden. De trap is voorzien van een traplift, een rollator is besteld. Als ik afspreek met een vriendin maak ik me zorgen of het thuis allemaal wel goed gaat. Gesprekken gaan verdacht vaak over pijntjes, kwalen, poepen en plassen. Zijn kinderen vinden het zielig voor papa en zijn opeens poeslief voor mij omdat het voor hen wel zo makkelijk is dat ik voor hem zorg. Mijn kinderen zeggen: “Mama, heb je echt zin zijn verpleegster te zijn?”
Ik weet niet wat ik moet doen. Hoe langer ik blijf, hoe moeilijker het wordt weg te gaan. Ik wil Harold niet laten stikken. Aan de andere kant snak ik nu al naar een plek en en beetje tijd voor mezelf. Het is niet fijn te worden gegijzeld door de gezondheid van je partner. Je hoort bij elkaar in goede en slechte tijden. maar we hebben wel erg weinig goede tijden gehad.”
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
