Ella en haar twee vriendinnen gingen een dagje naar een pretpark waar ze elke wc bezochten die ze tegenkwamen, op vele bankjes zaten en ontdekten dat een regenjas volkomen zinloos is bij opvliegers.
We zijn vriendinnen sinds 1982. En de afspraak was al in 2015 gemaakt, als cadeau voor mijn vijftigste verjaardag. Er kwam echter van alles tussendoor aan werk, mantelzorg, studerende kinderen en andere prangende zaken, zodat we 454 dagen later de 51ste verjaardag van J. als reden aangrepen om alsnog naar een pretpark te gaan. En omdat we het al zo belachelijk lang hadden moeten uitstellen, moest en zou het doorgaan van A. die reuze assertief kan zijn. Ook op de natste dag van het jaar tot nu toe.
De regen leverde tijdens de autorit al pareltjes op als ‘We zijn niet van suiker!’ en ‘Wat nu valt, valt straks niet meer’. Waarna we tevreden constateerden dat dit echt een borderline bejaardenuitje schoolreisje was en nog een krentenbol namen.
Het park in kwestie leerden we kennen als kind, later leende ik de zoon van Els-van-SAAR als excuus om er rond te struinen. Nog veel later bevochten J. en ik als single dertigers het idee dat we geen zeventien meer waren door ons zielsgelukkig ondersteboven te laten kantelen en woest heen en weer te laten schudden. Waarbij we uitgelaten gilden en de friet-met-mayo moeiteloos binnenhielden.
Met dit in mijn achterhoofd betraden we het park waar we onmiddellijk onze leeftijd verrieden door als eerste te informeren naar de dichtstbijzijnde toiletten. TEGELTJESWIJSHEID: ‘JE KUNT HET MAAR KWIJT ZIJN.’
Eenmaal op pad kwamen we tot de vreemdste ontdekkingen. Zo bleek de enge wolf van de geitjes inmiddels een knappe dandy te zijn geworden (iets met de tere kinderziel?). Is een plastic regencape volkomen zinloos als je een opvlieger hebt. En bleken onze prioriteiten radicaal te zijn verschoven. In plaats van het parcours strategisch te benaderen volgens de wet van de minste wachttijden, moest er echt eerst koffie worden gedronken. En vooruit, ook meteen poffertjes erbij. Online tijger A. twitterde intussen ferm met de webcare-medewerker van het pretpark over zaken als toiletten, bewegwijzering en rijen, J. en ik bezochten vol vreugde wederom het toilet.
Het werd een enige dag, boordevol leermomentjes. De stalen magen van vroeger, die hadden we niet meer, constateerden we toen we na de poffertjes wat witjes uit de carrousel kwamen. En het evenwichtsorgaan is blijkbaar ook aan slijtage onderhevig, getuige de manier waarop we uit menig attractie zwalkten. Ik kwam er bovendien achter dat het navigeren met hekjes, instappen, trapjes en vlot uitstappen terwijl de zwaartekracht hevig tegenwerkt niet mijn elegantste momenten ooit opleverden.
A. haakte in een redelijk vroeg stadium al af bij alles wat bewegende onderdelen had, want zij is altijd al de verstandigste geweest. J. en ik spraken nog overmoedig over een vrije val van krap veertig meter en besloten om er een beetje in te komen in iets te gaan dat met 65 kilometer per uur door het donker vliegt. ‘Het gaat niet over de kop, zó oud zijn we nu ook weer niet,’ zeiden we bemoedigend tegen elkaar. Zelden heb ik A. zo vol leedvermaak zien grijnzen als toen we haar weer tegemoet wankelden. Die vrije val hoefde ineens niet meer, koffie of iets eten ook even niet. Een toilet was daarentegen zeer welkom.
Zo gaven we in de loop van de dag steeds wat meer toe aan heerlijk middelbaar zijn. Alles waarbij we even konden zitten, was geweldig. Ik heb bij een of andere voorstelling zelfs nog snel even een dutje gedaan. We vonden de tamme eenden stiekem het leukst van alles.
En omdat er verder geen hond was en we godsgelukkig waren dat we even droog zaten, hebben we in een tam bootje meerdere rondjes gedraaid. Alvorens ons naar de souvenirshop te begeven waar ik me als Shopaholic met hernieuwde energie op de snuisterijen stortte en drie mobiles met olifantjes scoorde. Leuke aanvulling voor mijn verzameling, vrolijk aandenken.
Wel een beetje jammer dat het bij thuiskomst kamelen bleken te zijn. Volgende keer gaat ook mijn leesbril mee op schoolreisje.
LEES OOK Nog een paar jaartjes oefenen en ik vouw als Marie Kondo
