Een tussenjaar? Geef de puber liever een schop onder z’n kont!

-

Voor de puber die het even niet weet, lijkt een tussenjaar ideaal. Maar hoe voorkom je dat je puber na het halen van zijn eindexamen niet een jaar lang uit zijn neus gaat vreten?
Twee weken geleden stond ik op een eindexamenborrel van de zoon van vrienden. Hij kreeg uiteraard voor de honderdste keer -ja, ook van mij- de vraag ‘Wat ga je nou doen?’ Hij had een over een heel toffe plek in het midden van het land, waar hij een jaar intern zou gaan en zich oriënteren op wat hij verder wilde gaan doen. Hij was lang niet de enige met een tussenjaar, maar voor zover ik tot nu toe heb gehoord, de enige met een duidelijk plan.
In mijn vrienden- en kennissenkring heeft het tussenjaar-virus om zich heen gegrepen. Dus de kans is heel groot dat wanneer je in de hoofdstad bent, je kopje koffie wordt geserveerd door een voormalige havist of vwo’er van een van de lycea bij ons uit de buurt. Want niemand van de geslaagde kinderen in mijn omgeving gaat een vervolgstudie doen. Niemand!Op de eindexamenborrel liepen namelijk nog meer geslaagden rond. Ze gingen werken, dachten ze. Nee, ze hadden nog niet echt een baantje gezocht. Hoezo niet? Nou ja, ze waren net geslaagd. O ja, en ze gingen op reis. Waarheen? Nou ja, dat wisten ze ook nog niet. Eerst maar eens feestvieren. Die besluiteloosheid raakte me. Want natuurlijk waren die vijf à zes jaar op de middelbare school niet leuk, maar heb je er een heel jaar voor nodig om daarvan bij te komen?

Als ik hun ouders sprak, dan hoorde ik vooral zorgen.
Een maakte zich zorgen of haar zoon wel uberhaupt aan een baantje kon komen, want die had nog nooit gewerkt. De andere is als de dood dat haar dochter van zeventien haar rugzak pakt en naar Zuid-Amerika afreist op het moment dat ze genoeg geld bij elkaar heeft voor een ticket. Of er worden behoorlijk wat euro’s geïnvesteerd in een tussenjaar via een instituut.

Ik sprak voor een artikel dat ik aan het schrijven was laatst met Daniëlle Vogels van het Tussenjaar Kenniscentrum en vroeg ook aan haar wat je moet doen met dit soort twijfelgevallen. Want voor je het weet zitten ze –net als die zoon van Isa Hoes– drie jaar op de bank te blowen en te gamen of verdwijnen ze voor eeuwig naar Australië om daar dive-master te worden.

Volgens Daniëlle Vogels is zo’n tussenjaar prima.
Sterker, studenten die zo’n jaar hebben gehad, doen het beter in het hoger onderwijs dan wie dat niet heeft gehad. Een tussenjaar is leerzaam, want je leert werken, doorzettingsvermogen en voor jezelf zorgen. Maar er is wel wat nodig om het te doen slagen: er moet een plan zijn. Namelijk: wat ga je ondernemen om erachter te komen dat je na een jaar wel weet wat je wilt. Dat gaat namelijk niet gebeuren als je op de bank hangt, gamet en ‘misschien wel een keertje gaat werken’.

Dus, ouders, zet de puber met tussenjaar-ambities aan het werk.
En als hij dat niet wil: draai gewoon de geldkraan dicht, was het advies van de tussenjaar-deskundige. Zelf je zorgverzekering betalen, de telefoon en desnoods vragen om een vergoeding voor kost en inwoning. Nee, dat is niet leuk. Maar het is wel de spreekwoordelijke schop onder hun hol.

Dit stukje verscheen eerder op Tishiergeenhotel

BLIJF OP DE HOOGTE VAN SAAR!
Schrijf je
hier in voor de nieuwsbrief

gifgif

RECENTE ARTIKELEN