Hoe fijn ze een stevige boswandeling in de kou ook vindt, hoe gezellig de haard ook knappert, opeens kreeg Wies last van een winterdip. En omdat ze dat minder lollig vindt, ging ze op zoek naar oplossingen.
Vroeger had ik er nooit last van, maar sinds een jaar of zes word ik overvallen door de winterblues. Meestal begint het eind november, begin december. Ik word honds- en hondsmoe en er valt een totale somberte over me heen. Nu moet ik niet overdrijven, want ik weet dat het veel en veel erger kan. Ik had een collega die in de winter echt depressief werd. Werken ging niet meer, het enige wat nog een beetje hielp was lichttherapie. Dagen hing ze met haar hoofd tussen de lampen. Vergeleken bij haar heb ik maar een klein winterdipje en dan nog heb ik niet eens last van alle symptomen. Ik word niet dik en ben volgens mij ook niet prikkelbaar.
LEES OOK Zo slaap je het lekkerst als het buiten vriest
Toch vind ik het maar niks. Ik heb geen zin af te spreken, ik vind sowieso heel veel dingen geen ruk aan en ik kruip het liefst onder mijn dekbed. Drie jaar geleden vond ik dat ik er maar eens iets aan moest doen. Kennelijk vond Paul het ook hoog tijd worden want met Sinterklaas gaf hij mij een Wake-up Light cadeau – een daglichtwekker die de zonsopkomst nabootst. Een half uur voor de wekker gaat wordt het licht steeds feller. In het begin moest ik eraan wennen maar nu weet ik niet beter. Als ik de wekker in het weekend niet zet, mis ik het licht zelfs.
Omdat ik op meerdere paarden wilde gokken, begon ik tegelijkertijd ook met het slikken van vitamine D3. Het is nog niet officieel bewezen dat een tekort aan vitamine D bijdraagt aan een winterdip, maar ik neem graag het zekere voor het onzekere. Ik slik braaf vanaf oktober elke dag een pil. Je weet maar nooit. Voor wie geïnteresseerd is: de apotheek heeft heel goede, die veel goedkoper zijn dan de meeste potjes bij de drogist. En er is nog iets wat ik sinds drie jaar doe: ik maak elke dag een middagwandeling. Als de zon schijnt slurpt mijn hele lichaam het licht op en laat ik me verblinden door de zon.
Ik weet niet wat precies het beste helpt, maar ik ben verlost van mijn klachten. Ik zou de proef op de som moeten nemen door een keer de lamp, de pil of de wandeling achterwege te laten, maar ik heb even geen trek in een sombere bui. Ik ben allang blij dat ik er geen last meer van heb. Zo en nu ga ik even de kaarsen aandoen en lekker onder een dekentje op de bank Netflixen. Lang leve de winter.
