Juliette wordt niet chagrijnig omdat ze dik is. Ze wordt chagrijnig als ze kleren wil kopen.
Dunner is mooier. Eerlijk is eerlijk: ik zie er echt beeldig uit als ik dertig kilo lichter ben. Maar na een reeks vruchteloze diëten en even vruchteloze minderwaardigheidscomplexen heb ik besloten dat het leven te kort is voor boerenkool zonder worst en spekjes en voor het lijden van 1350-calorieën-fitgirl Fajah Lourens die al haar kostbare tijd en energie steekt in het bereiken van… eh… een beter milieu, vrede op aarde? Nee, een killerbody.
Zo’n killerbody, dat heb ik dus niet en ga ik echt nevernooit meer krijgen ook. Ik heb besloten daar niet meer chagrijnig van te worden. Ik leef tamelijk gezond en vooral gezellig, mijn uiterlijk wordt gewoon zo lang als ik leef niet meer modieus. Jaarlijks verschijnt er ergens in de media wel een lollig itempje met de boodschap: ‘Volle vrouwen komen weer in de mode’. Dat is net zoiets als: ‘De hoed komt weer in de mode’, dat hoor je ook om de zoveel tijd, maar die hoed is sinds 1961 überhaupt uit de mode en is er nooit meer ingekomen, alleen Máxima mag er één op zonder uitgelachen te worden.
Het is wishful thinking om te denken dat dunne vrouwen uit de mode zijn. Dikke Kardashian-billen, de voluptueuze Christina Hendricks als Joan in Mad Men (met wel die idioot smalle taille, dus hoezo ‘volle vrouw’?), het weren van anorectische modellen op de catwalk… Het waait allemaal zo weer over en in de ‘gewone’ winkels zie ik nog nergens spontaan maatje 48 in de rekken hangen.
Als ik kleren wil kopen, ja, dán is het toch soms even moeilijk mijn chagrijn buiten de deur te houden. Want ik moet dus naar grotematenwinkels die veelal grossieren in hobbezakken, rokken met geinige scheve zomen, hoogwaterbroeken, lange hessen en wild gedessineerde blouses met roezelranden, want ik ben een ‘uitzondering’. Maar ik ben geen uitzondering! De Nederlandse vrouw had al in 2001 gemiddeld maat 44, dus die maat zou verdorie medium moeten heten in plaats van large of extra large of nee mevrouw wat denkt u wel niet, zulke grote maten verkopen we niet. Plussize begint voor de meeste winkels al bij 42. Terwijl: ik wil gewoon die leuke kleren van de Zara, maar dan een maatje groter. Of twee. Of drie. Hoe moeilijk is dat?
Ik zal iets kinderachtigs bekennen. Een tijdje geleden werd er op een personeelsavondje van mijn werk (niet bij SAAR, natuurlijk) een soort melige verkiezing gehouden. De ijverigste, de grappigste, de luidruchtigste, de bestgeklede: ze kregen allemaal een plastic trofee uit de feestwinkel uitgereikt. Ik was genomineerd voor bestgekleed (naast luidruchtigst en grappigst) – maar ik won niet. De winnares was die bloedmooie collega met maatje 38 die altijd van die mooie Pradajurkjes droeg. Ai. Dat stak. Het was belachelijk, ik vind het nog steeds idioot gênant van mezelf dat ik me daar iets van aantrok want waar gáát het nou over, maar ik dacht: kunst! Die vrouw ziet er nog mooi uit in een vuilniszak, en ze past al die designershit. Kwestie van portemonnee trekken. Terwijl: ik verdien de Nobelprijs voor de manier waarop mij dat lukt, zeg.
De meeste mensen hebben werkelijk geen idee hoeveel moeite het kost als 54-jarige, serieus in mooie kleren geïnteresseerde vrouw van 1.62 kort, met maat 46-48 en cup 85H er een beetje leuk uit te zien. Ze zien me alleen in dat beeldige jurkje dat ik na goed zoeken heb gevonden en me wél past en goed staat. Want ik ben ijdel – ja, je kunt ook ijdel zijn als je brede heupen grote borsten en een dikke kont hebt. Reken maar dat ik inmiddels precies weet wat de aandacht afleidt van mijn verdwijnende taille en richt op mijn ogen of hals of best wel goeie benen. Dat ik exact weet dat ik verre moet blijven van hoge ronde halzen (waar kleren in de grote-maten-excuus-hoekjes van ‘gewone’ winkels nog steeds mee volhangen – hou daar toch eens mee op!). Dat ik de huidige kimonojasjesmode omhels. Dat ik door de jaren de beste grotematenadresjes heb verzameld waar ze niet aan theemutsmode doen en dat ik werkelijk gewéénd heb toen een van die zaken onlangs wreed vervangen was door een grotematenwinkel van de woeste-bloemententen-soort. Ik houd van mooie kleren. Ik doe reuze mijn best om er fantastisch uit te zien. En dat is heel veel werk.
Nee, ik ben niet chagrijnig omdat ik dik ben, al droom ik af en toe net zoveel van Zara-jurkjes, spaghettibandjes en een leuke bikini als van appeltaart. Ik ben best tevreden met mezelf. Maar dames en heren van de ‘gewone’ modewinkels: jullie zouden het leven van duizenden vrouwen zoals ik een stuk aangenamer kunnen maken door de smaak die jullie in je ‘gewone’ kleren stoppen ook eens aan te wenden voor een maatje meer. Ik garandeer je: je wordt schatrijk.
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
