Die eeuwig afwijzende arbeidsmarkt, spuugzat word ik ervan

-

Solliciteren bij een jonge managing director, aan een tennistafel, in een creatieve hub bij een hippe start-up, in een afgeschreven kantoorpand, is voor geen enkele Saar een lolletje. Youetta is er helemaal klaar mee. 

“Ik ben niet zo’n lezer,” zegt hij terwijl hij het door mij geschreven boek dat ik net aan hem gaf ongezien opzij legt en even vertederd over zijn eigen halflange haar wrijft. Zo onbeschaamd kan alleen een man van begin 30 zijn. Iemand die zijn hele leven gestimuleerd is en nu in de kracht van zijn leven staat. Tot overmaat van ramp hoor ik mezelf verontschuldigend lachen. “Ja, stom, dat wist ik niet.”

We zitten aan een tafeltennistafel in weer een creatieve hub, waarvan hij de ‘managing director’ is. Een afgeschreven kantoorpand waar vandaan talloze start-ups de wereld verbeteren. Bij binnenkomst neemt bijna niemand in de open ruimte de moeite om langs de schommel een blik op mij te werpen. En als, dan beklijft die hooguit drie tellen. Te oud. Mijn moderne tas en felgekleurde schoenen misleiden niemand, ze zijn vrolijker dan ikzelf. Mijn halflange grijze kapsel is binnen een paar seconden vet sneu. Ik maak gelukkig niet ook nog de beginnersfout om om koffie te vragen. “Kraanwater, graag.”

Eigenlijk wacht ik nog steeds op het moment dat ik gewenst ben op de arbeidsmarkt. Begin jaren tachtig, net van de middelbare school, hield ik mij jarenlang bezig met vrijwilligerswerk. Mishandelde kinderen, dorstige feministen en biologische kool waren bij mij in goede handen. Betaald werk was er niet. Zelfs mijn inschrijving bij een werkgelegenheidsproject voor het in ere herstellen van de schillenboer werd afgewezen: te hoog opgeleid. Ik had atheneum. Van lieverlee toch maar een avondstudie rechten dan. Helaas, tegen de tijd dat ik mezelf meester mocht noemen was de volgende arbeidsmarktcrisis een feit. Soms meldden werkgevers mij dat zij na 150 sollicitatiebrieven waren gestopt met lezen; nog veel succes verder. Ondanks dat en met enige hulp van mijn scriptiebegeleider wurmde ik mij in een tijdelijke baan en ploegde ik verder tot toch nog een aardige carrière als wetenschappelijk onderzoeksbegeleider.

En, eerlijk is eerlijk, die heb ik zelf later de nek omgedraaid. Na weer een kleine relatiecrisis in wat een romantisch weekendje moest zijn, gaf ik de maandag erop de brui aan mijn baan. Omdat ik dat wel kon. Geen zin om nog 25 jaar binnen te zitten en enthousiast aan dooie paarden te trekken en overspannen te worden van tekortschietende managers. Bovendien had ik in een onopgemerkt moment de kunsten ontdekt: via via werd ik naast jurist ook cabaretier. Je snapt het al, het was de overgang naar een bestaan als zzp’er.

Dat brengt mij dus op deze plek. Klem tussen een jonge generatie die niet anders weet dan dat iedereen hen wil inhuren en oude mannen die elkaar de bal toespelen voor de meer interessante freelance klussen, probeer ik aan te haken bij deze initiatiefnemer van een wetenschapsfestival. Hij zoekt theatermakers die van wetenschap weten. Een schaarse combinatie, die ik in mij verenig. Zelfs als hij mij vraagt wat satire is – deze niet-lezer heeft namelijk ook geen verstand van theater – blijf ik optimistisch. Als hij oppert dat mijn rol vooral achter de schermen zal zijn, babbel ik vrolijk over mijn jarenlange podiumervaring.

Pas buiten slaat de kou toe. Naast de supermarkt op het universiteitsterrein, in het zicht van honderden hipsters, komt een grote woede langzaam in mij los. Ik vloek hardop tegen al het onrecht. Ik schreeuw tegen al het seksisme dat mannen beoordeelt op hun mogelijke potentie en dat de kennis en ervaring van vrouwen bagatelliseert. Ongehinderd door de geschokte blikken om mij heen grom ik tegen de eeuwig afwijzende arbeidsmarkt. En ik kots. Op de meer dan 50 jaar van veel te aardige en eeuwig constructieve reacties van mijzelf.  Spuugzat proef ik eindelijk het zuur. Vanaf nu wil ik azijn, liters azijn. Vanaf hier tot aan mijn pensioengat.

Tekst: Youetta Visser

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)

gifgif
Redactie
Redactie
De redactie van Saar bestaat uit een heel professioneel en toch gezellige groep van vrouwen rond de 50 & 60, plus een paar superleuke meiden van rond de 30 die wel alles weten van de nieuwste trends, techniek & social (en trouwens zo langzamerhand ook (bijna) alles van 50+ zijn).

RECENTE ARTIKELEN