De kinderen van die klootzakken moesten eens weten #Metoo #TooLate

-

Marianne van Leeuwen heeft het als jonge meid allemaal meegemaakt. De zwager die haar betastte, de oudere collega die zijn tong in haar mond duwde, de oom die haar wilde versieren. Ze kan de viezeriken niet meer aanklagen, want ze zijn alledrie dood. #TooLate.

Op mijn veertiende vond de verloofde van mijn zeven jaar oudere zus dat hij ook wel aan mij mocht zitten. Ik verschiet nog van kleur als ik terugdenk aan het moment dat ik aan tafel onder het eten een  voet langs mijn been omhoog voelde glijden. Later probeerde hij vaker dit soort geintjes uit te halen. Een hand op mijn bil, een kus in mijn nek … tot ik het op een avond aan mijn ouders en zus vertelde. Hij heeft zitten snotteren als een klein kind en ‘had er spijt van’. Een paar maanden lang kwam hij niet meer bij ons thuis, maar uiteindelijk weer wel en toen bleef het bij spottende blikken mijn kant op. En ja, zus is met hem getrouwd (en jaren later gescheiden).

Toen ik achttien was, werkte ik bij een ministerie. Daar brachten bodes de post rond. Jan, getrouwd en vader van twee dochters, kwam weleens een praatje maken. Er heerste saamhorigheid, er was begrip voor elkaars verhalen. Op een dag hadden we een uitje met het hele bedrijf: met de bus van Utrecht naar Kortrijk. Ik ging gezellig bij bode Jan zitten. Lekker vertrouwd. We praatten over zijn dochters en over mijn vriendje. ’s Avonds ging ik in de bus terug naar Nederland bij een vrouwelijke collega op de achterbank zitten. Jan wurmde zich tussen ons in en sloeg een arm om elk van ons. En ineens was er zijn tong in mijn mond. Verontwaardiging onder de vrouwen, gegnuif onder de mannen. Ik heb nooit meer een woord met Jan gewisseld.

Mijn engste ervaring had ik echter op mijn vijftiende, toen de enige vriend van mijn vader – ‘ome Henk’ – aanbood mij naar huis te brengen. We waren op een verjaardag, mijn ouders wilden nog blijven en ik moest de volgende dag vroeg op voor mijn vakantiebaantje. In plaats van naar huis te rijden maakte hij een omweg. De ene na de andere alarmbel ging af. Ome Henk? Hij vroeg ‘of ik het al eens had gedaan’. Ik stuurde het gesprek de andere kant op, sprak op hem in, beet van me af. Toen hij bij het café-restaurant van een vriend stopte om nog een afzakkertje te nemen, schreeuwde ik kwaad dat ik nu echt naar huis wilde en dat ik anders alles aan mijn vader zou vertellen. Goddank bracht hij me thuis. Ik heb het mijn ouders nooit verteld.

Ik was een extrovert meisje. Het hart op de tong, een eigen mening. En toch werd ik kennelijk gezien als slechts een vrouwenlichaam, een ding, seksueel beschikbaar. Bah.

Zo, mijn verhaal is uit de doofpot. Als de kinderen van die mannen toch eens zouden weten hoe hun vader werkelijk in elkaar zat. Er zou smartengeld voor seksuele intimidatie moeten bestaan.

Lees ook Mijnheer, kan dat ding terug in uw broek 

gifgif
Monica Oliveira
Monica Oliveira
Monica Oliviera interviewt vrouwen voor Saar Magazine. Ze is 51, getrouwd en woont in Twente. Haar drie kinderen zijn min of meer de deur uit - behalve rond etenstijd.

RECENTE ARTIKELEN