Het is alweer tien jaar geleden dat haar moeder stierf, maar Els moet nog vaak terugdenken aan de maanden daarna. Bijvoorbeeld de dag dat ze haar kast opruimde en duizend sokken vond.
Voor het eerst sinds haar dood, sta ik in de kamer van mijn moeder. Er staat het bureau dat ik al mijn hele leven ken, een kastje met brieven en postzegels. In een laatje een zooitje pennen en potloden. Overal foto’s van de kinderen en kleinkinderen. Plus een trouwportret. Ze draagt een jurk met een lange sleep. Ik besef opeens dat ik nooit heb gevraagd hoe ze aan die zijden jurk kwam, zo vlak na de oorlog toen alles nog op de bon was. Wel weet ik dat ze de jurk in 1957 heeft weggegeven aan een Hongaarse vluchtelinge, die ging trouwen. Zo was mijn moeder, altijd even impulsief in haar vrijgevigheid.
In haar kledingkast vind ik een stuk of duizend sokken. Ik moet lachen: ma haatte panty’s. Ze ging gekleed in lange broek, stevige schoenen en warme sokken. Altijd in de startblokken voor een stevige wandeling. Dat ene liedje is voor haar gemaakt. De paden op, de lanen in, vooruit, met flinke pas.
De sokken zijn honderden keren gewassen en vullen met z’n allen een flinke vuilniszak. Daarna pak ik een stapel pyjama’s, hemdjes en shirtjes. Alles even keurig. Mijn moeder kon strijken als de beste. Achterin de kast staat een kistje met kettingen en een medaillon waarin een babyfoto van mijn oudste zusje is verstopt. Dat droeg mijn oma altijd. Er moet een gouden kettinkje bij horen, maar dat is niet te vinden. Sowieso stelt de sieradencollectie weinig voor, ma had al net zo’n hekel aan juwelen als aan hoge hakken.
Als alles is uitgeplozen, sluit ik de kast en zeg ik dag tegen mama’s kamertje. Ik zet de vuilniszak met sokken in de garage en loop met een volle weekendtas de huiskamer in. Daar zit mijn vader te lezen in zijn favoriete stoel, benen op de voetensteun, stok ernaast. Hij heeft thee gezet en gevulde koeken op een schaaltje gelegd. Het blijft vreemd. Het is alsof ma ieder moment binnen kan komen: “Kind, wat gezellig dat je er bent. Vertel eens, hoe is het met je? Heb je het nog steeds zo druk op je werk?” Nooit meer die stem horen. Ik blijf het oneerlijk vinden. Moeders mogen niet dood gaan, ook niet als hun dochters allang volwassen zijn.
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
