Er zijn weken waarin ze als een jonge blom door het leven dartelt en er zijn weken waarin Ella zich tachtig voelt. Verslag van een weekje menopauzalia.
- Na een buitengewoon verdiend middagdutje kon ik niet meer overeind komen.
- Zitten ging nog wel, verheffen uit de veel te lage bank bleek onmogelijk.
- Er zat niets anders op dan me op de grond te laten glijden om mezelf daar op handen en knieën als een schaap op te krikken.
- De triomf die ik voelde toen ik weer stond, was volledig misplaatst.
- Online heb ik me onmiddellijk verdiept in hoger meubilair, wat de conclusie opleverde dat het niet om áán te zien is.
- Ik stond drie keer bij de apotheek om iets op te halen. Niets ingrijpends, meer standaard onderhoud, maar het geeft toch te denken als de assistentes je hartelijk begroeten met je voornaam.
- Eén keer was trouwens omdat ik in een menopauzaal momentje het aanvraagbericht had verward met het afhaalbericht.
- De draagbaarheid van mijn allerlaatste paar schoenen met een hakje bleek gereduceerd te zijn tot vijf minuten.
- Na een lange rit ben ik even in de auto blijven zitten, omdat mijn wervels nog niet toe waren aan draaien en uitstappen.
- Omdat ik te lui was om mijn haar te wassen (Armen boven je hoofd? Zo vermoeiend) werd het kansloos prutsen met haarlak en kammetjes, om het vervolgens alsnog te wassen.
- Mijn natuurlijke haarkleur is nu vaal grijsbruin. Ik word langzaamaan ook te lui om het te verven.
- Ik bood mijn petekind een stuk gereedschap aan voor zijn studie, hij vroeg of het ook een professionele tondeuse voor zijn hipsterbaard mocht worden. En ik zei nog ja ook.
- Tot zover dus ‘standvastig, streng, leermomentje’, et cetera.
- Bij het regelen van een aantal bureaucratische zaken had ik niet de energie om me op te winden.
- Slecht slapen is het nieuwe woedemanagement.
- Mijn BFF en ik hadden een lang, dromerig telefoongesprek over dagen waarop we niets meer hoeven en gewoon lekker mogen puzzelen.
- Bij het met potlood invullen van mijn wenkbrauwen dacht ik met weemoed aan de tijd dat epileren nog een must was.
- De leuke puber achter de kassa vroeg waarom ik mijn bril toch afzette om te pinnen.
- Eigenlijk heb ik nu ook een bril nodig die tussen ‘leesbril’ en ‘monitorbril’ inzit.
- Terwijl ik reuze tevreden over mezelf met de honden een lange wandeling maakte, werd ik ingehaald door twee hardlopende zestigers en voelde me onmiddellijk te lui voor worden.
- Ligt de lat tegenwoordig zo hoog of kan ik gewoon niet meer meekomen?
- Het is gewoon al 2020. Een jaar dat ooit science fiction leek.
- Bij het appen moest ik gaan zitten.
- Tijdens yoga a) viel ik steeds om en b) snurkte ik door de meditatie.
- ’s Nachts was ik te moe van het wakker liggen om me zorgen te maken over fladderende hartkloppingen.
- Bij het schoenen kopen ben ik iemand geworden die wil weten of haar zooltjes erin passen.
- En bij een zere teen was niet mijn eerste gedachte ‘ingegroeide nagel’ maar ‘jicht’.
- Prinses Diana is al meer dan 23 jaar dood.
- Toen ik danste op de nieuwste Katy Perry ging ik lelijk door mijn enkel. Op platte schoenen. Er is gewoon geen rechtvaardigheid meer.
- Ik snapte de deksel van mijn nieuwe travelmug niet. Na een half uur verwoed prutsen pakte een bevriende twaalfjarige hem zwijgend over en liet zien dat ik aan de verkeerde ring draaide.
- Als je bijna niets meer van jonge kaas proeft, weet je dat je smaakpapillen óók in de menopauze zijn.
- Ik moest online de betekenis van nieuwe emoji’s opzoeken, om niet te worden uitgelachen door mijn lieve jongere collegaatjes.
- Mijn nichtje van negen pakte mijn oude iPod op en vroeg: ‘Wat is dit?’
- Alle Friends zijn ook al in de vijftig.
- Bij het opstaan voelen al mijn gewrichten alsof ze tachtig zijn, pas rond tien uur voel ik me weer 53. Yay?
- Een kennis zegt dat zijn ouders steeds meer op zijn grootouders gaan lijken. Ware woorden.
- Bij de keuze tussen ‘dit even naar boven brengen’ en ‘straks alles in één naar boven slepen’ wordt het tegenwoordig altijd de laatste optie.
- De vriendin die een avond-afspraak afbelde, kon ik wel zoenen.
- Mijn wangen raken steeds meer onderhavig aan de zwaartekracht.
- In de auto had ik niet door dat ik al ruim een uur naar Radio 10 Gold zat te luisteren. Muziek uit mijn tienertijd zijn nu gouwe ouwe.
- Ik moest BFF appen om te vragen wat er met Sheldon was gebeurd omdat ik bij de ‘Big Bang Theory’ in slaap was gevallen. Op vrijdagavond. Om half negen.
- Voor mijn tienerbuurmeisje is 9/11 iets van voor haar tijd, merkte ik deze week.
- Het intensiefste gesprek dat ik voerde, was met de toppers van het verpleegtehuis met mijn vader.
- Op het moment dat ik spugende haast had en de printer weer eens een papierstoring fakete
- Zoutarm eten, veel lopen en met de benen iets omhoog slapen kunnen niet voorkomen dat onder mijn enkels een vochtkussentje zit dat niet meer weggaat.
- Ligt het aan mij of worden die boodschappenkarretjes steeds dieper?
- Meest voorkomende gedachte: laat me met rust.
- Op één na meest voorkomende gedachte: Wat wou ik ook alweer zeggen?
- Ik ben iemand geworden die niet zozeer vezels eet omdat het zo gezond is, maar vooral om goed te kunnen poepen.
- Iemand zei ’tien jaar terug’ en ik dacht automatisch dat hij het over 1999 had.
- En dan nu allemaal in koor: Moooorgen zal het beter gaaaan.
Lees ook: Ik ben niet oud, iedereen is opeens zo jong
