De tijden dat Wies zich gehuld in bikinitop en minirok uitleefde op Dance Valley zijn voorbij. Nu weet ze niet hoe snel ze er weg moet komen. “Ik wil niet meer door wc-papier waden, geef mij maar een deftige dames-wc.”
- Omdat ik me er echt niet meer met mijn oude kop kan vertonen
Tuurlijk, er zijn uitzonderingen: ik denk als eerste aan Oerol, daar kun je heel goed naar toe als je 50+ bent. Sterker nog, hoe meer rimpels hoe beter. Wat ik ook nog een goede vind, zijn wijn- en eetfestivals. Daar komen wel meer ouderen. Vaak ook te duur voor jonkies. Die smokkelen liever zelf een fles wijn mee. En op de Parade hoef je je ook niet te generen, maar vergeet dance, trance en housemuziekfestivals. - Ik wil me nooit meer afvragen: wat doe ik hier?
O, o wat was het te gek die festivals. Ik kan me herinneren dat ik in een bikinitop en minirok op Dance Valley helemaal gelukkig stond te zijn. Die housebeat, de natuur, mijn vrienden, die pil. Mooier kon niet. Als ik nu op zo’n festival ben kan ik alleen maar denken: waarom wilde ik hier in godsnaam naar toe? Ik weet niet hoe snel ik weg moet komen. - Ik hou het simpelweg niet vol.
Urenlang staan en van die halve dansbewegingen maken, ik hou het niet meer vol. Geef mij maar een stoel. Van een concert in Paradiso krijg ik al moeie benen. Waarom ik vroeger wel acht uur achter elkaar kon dansen en nu niet meer is mij een raadsel. Ik ben nota bene hartstikke fit en sportief. - Drank houdt me niet meer op de been
Het lijkt wel alsof je als je jong bent energie krijgt van drank, terwijl je er later alleen maar moe van wordt. Ik stort nu na zes glazen wijn in. Dan is het tijd naar bed te gaan. Dus drinken om het leuk te krijgen helpt niet. Dat kun je op een borrel doen, maar op een festival moet er heel veel in en dan zak je in elkaar. - Omdat mijn vrienden ook niet gaan
Als het ergens niet leuk is, kun je het leuk maken door met een groep te gaan. Je zoekt elkaar op als die vreemde gast te veel aan je zit te trekken of je geen bonnen meer hebt. Dansen met elkaar is ook al zo leuk. Maar, das war einmal, want die vrienden laten het nu ook afweten om dezelfde redenen als ik. Ik heb nog een enkele vriendin die weleens naar een festival gaat, maar dat is voor mij niet genoeg. - Ik wil me niet langer afvragen waar de leukste mensen zijn
Van de ene band of tent naar de andere lopen omdat je wilt weten waar de leukste mensen zijn of de beste muziek gedraaid wordt. Ik word er zo moe van. Ik wil gewoon zitten en ouwehoeren. Wat een gedoe. - Ik wens een schone plee
Je kunt heel hard roepen dat je nooit te oud bent voor een festival, maar wees eerlijk. Vind jij het nog leuk om een half uur voor een gore Dixi-plee te wachten? En bij binnenkomst een berg pleepapier vermengd met poep en kots aan te treffen? Ik vind het mooi geweest. Als twintiger pis je desnoods naast de pot, maar ik zie de lol er niet meer van in. Geef mij maar een nooit bezette, deftige dames-wc, met een James Last muziekje en donzen toiletpapier. - Uit eten gaan is veel leuker
Niks zo leuk als met vrienden naar een restaurant gaan. Urenlang het laatste half jaar doornemen, de beste roddels bespreken en je vingers aflikken bij dat lekkere eten en drinken. Elk nieuw restaurant wil ik zien, alles wil ik proeven. Als ik met een vriendin uit eten ben geweest loop ik altijd dolgelukkig terug naar huis. Wat heb ik het toch goed voor elkaar, denk ik dan. Helemaal als ik thuis ben en tegelijk met de vriendin een dronken app stuur: wat was het leuk, ik hou van jou. - En thuis mensen uitnodigen ook
Zaterdag nog. We hadden twee vrienden uitgenodigd te komen eten. De hele dag hebben we staan koken voor een zesgangen menu. Oké, het klinkt wat saai vergelijken bij een festival, maar dat werd het absoluut niet. Om half twee ’s nachts werden de verzoeknummers ingediend en dansten we door de kamer. De overburen die nog op waren, hadden ook wel zin in een feestje en zo stonden we met zes bejaarden te gillen op de dansvloer (= eetkamer). Ik had meer dan een fles wijn op en was nog lang niet moe. En had ook geen last van zere voeten. - Ik word er zo verdrietig van
Waarom vlucht ik de stad uit als er Gay Pride is of Koningsdag terwijl ik het vroeger zo te gek vond? Uren bezig met leuke outfits en dan eindeloos feesten. In de massa opgaan, lachen met onbekenden, zingen met je vriendinnen. De warme zon op je huid. Het maakt me weemoedig: waarom vind ik festivals niet meer leuk? Wat is er gebeurd?
