Juliette oud? Het is maar net hoe je het ziet. Of hoe je het zegt.
- ‘Ik heb je nog gebeld vanmiddag, maar je man zei dat je een middagdutje deed.’
Nee hoor, ik hield een siësta. - ‘Wat zie ik? Word jij grijs?’
Ik word niet grijs, ik vérf mijn haren grijs. Überhip. - ‘God, word jij nou steeds dikker? Moet je je buik zien.’
Mijn taille is niet verdwenen, ik houd gewoon minder vaak mijn adem in. - ‘Heb jij Pauw nou weer niet gezien?’
Ik ga niet belachelijk vroeg naar bed. Ik pak mijn rust. - ‘Zóóóó! Opvlieger?’
Nee, dat is mijn nieuwe glamourglansmake-up. - ‘Wat heb jij ineens een kort lontje, zeg.
Hoe kom je daarbij, ik reageer gewoon snel en alert. - ‘Moet jij zo langzamerhand niet eens aan de botox?’
Dat is geen ouderdomsrimpel, dat is een lachlijntje. - ‘Eh … hallo? Luister je wel?’
Ik doezelde heus niet weg, ik deed een powernap. - ‘Wat doet dat pak Tena in je supermarktkarretje?’
Ik ben niet incontinent, ik ontspan mij gewoon heel gemakkelijk. - ‘Sleutels kwijt? En je wist net ook al niet meer hoe ik heet! Alzheimer?’
Ik ben niet vergeetachtig, ik leef gewoon heel mindful in het hier en nu.
Lees ook: Je bent 50 en kunt erop wachten – De Rol